Akliton New Age literature

Έκτωρ Κακναβάτος

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ

Ἒτσι πού μέ τό πρῶτο σύννεφο ἂφησες μόνα τους

στίς ἐρημιές τ'ἀθάνατα

χάνεσαι σύψυχος

_____________________________________________________________________

Μίλτος Σαχτούρης

ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ

Κάποτε

θα σταματήσουμε

σε μια γαλάζια άμαξα

μες στο χρυσάφι

δε θα μετρήσουμε τα μαύρα

άλογα

δε θα ’χουμε τίποτα ν’ αθροίσουμε

δε θα ’χουμε πια τίποτα

για να μοιράσουμε

κρατώντας

ένα ξύλο

θα περάσουμε

μέσ’ απ’ τη μαύρη τρύπα

του ήλιου

που θα καίει

Τα Στίγματα

_____________________________________________________________________________

-Δημήτριος Μ. Περέογλου, «Ο Άγνωστος συνδαιτυμόνας»

«Βέβαια ακόμη δε γνώριζα ποιός ακριβώς ήταν, ωστόσο πήρε το χέρι Του μια κίνηση απόλυτης μακροθυμίας όταν έκοψε με τόση ειλικρίνεια ένα κομμάτι από το ψωμί που βρισκόταν πάνω στο τραπέζι και τρώγοντας μια μπουκιά έδωσε το υπόλοιπο στο διπλανό του και τότε συνέβη το θαύμα: το δωμάτιο όλο εξαφανίστηκε, τα αστέρια άναψαν ένα-ένα κατανυκτικά και η νύχτα μοσκοβόλησε ευγνωμοσύνη.»

______________________________________________________________________

ΕΠΙΧΑΡΜΟΣ

«νῆφε καὶ μέμνησο ἀπιστεῖν, βάθρα γὰρ ταῦτα τῶν φρένων». Νὰ εἶσαι νηφάλιος καὶ νὰ δυσπιστῇς, διότι αὐτὰ εἶναι αἱ βάσεις (ὑπόβαθρον) τοῦ νοός.

_________________________________________________________________________

βρόχινοι θάμνοι

δίχτυ στους ορίζοντες

συρμάτινοι ριγμένοι σε πλαγιές ακάνθων

ανεμολόγιο ξεκούρντιστο

η πυξίδα

στον χρόνο μετεξεταστέα

δεν αναστέναξε άλλο δρομί

από τον λόφο με το αλάτι

αυτός ο κρύσταλλος

που αναπήδησε με φορά τόξου

σε μέρα ήρεμη με θάλασσα ήσυχη

και μου χεi ραγίσει το μάτι

(---άλας ---από "ηλεκτρόδιο" ΑΣ)

________________________________________________________________

ο ασκεπής άνθρωπος παραμένει ασκεπής 

ο ασκεπής δε συγγραφέας ουδέποτε ενέπνευσε το Κοινόν του συλλογικού νου οτι ενδέχεται να μη μπορεί να κάνει αλλιώς παρά να μείνει όρθιος μέχρι τέλους

στο βάθος ακούγονται ερπυστριοφόρα 

και ο θεός διστάζει 

θα τον λιντσάρουν οι αθεόφοβοι πάλι

τα κακοβαλμένα βράχια κατρακυλούν 

και η ανάσα μας μόνο με το θείο μπορεί να συνταιριάξει 

απεχθάνομαι τα υπόστεγα 

οσοι ζουν σαν έρμα πουλιά το ξέρουν 

______________________________________________________________

...τα δεινά δεν είναι ο εχθρός μας

τ αποβράσματα του εγώ μας είναι ο εχθρός της σωτηρίας μας

..........................

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου