ΑΙΓΑΙΟ 2014

"......το λιμάνι ξέμεινε στην άκρη της ματιάς αναδεύοντας την πάχνη της αλμύρας

και σύ .....σωριάστηκες στής λαμαρίνας την ζέστα,

ζητώντας έλεος .....όταν ένιωσες στήν ρίγα τής ευθύβολής ριπής...

πως εσύ ο ίδιος ήσουν στόχος.......

εξ αρχής.....με κατάδικη σου κρυφή εντολή.."

"ευθύβολες ριπές"--

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου

Πωλ Ελυάρ "Ελευθερία"

Πωλ Ελυάρ

"Ελευθερία"

Πάνω στα τετράδια του σχολείου

Στα θρανία μου και τα δένδρα

Πάνω στην άμμο και το χιόνι

Γράφω τ’ όνομά σου

Πάνω σ΄ όλες τις διαβασμένες σελίδες

Πάνω σ΄ όλες τις λευκές σελίδες

Στην πέτρα το αίμα το χαρτί τη στάχτη

Γράφω τ’ όνομά σου

Πάνω στις χρυσωμένες εικόνες

Στ΄ άρματα των πολεμιστών

Στην κορώνα των βασιλιάδων

Γράφω τ’ όνομά σου

Στη ζούγκλα και την έρημο

Στις φωλιές και τα σπαρτά

Στην ηχώ των παιδικών μου χρόνων

Γράφω τ’ όνομά σου

Πάνω στα θαύματα της νύχτας

Στο άσπρο ψωμί των ημερών

Στις μνηστευμένες εποχές

Γράφω τ’ όνομά σου

Πάνω σ΄ όλα τα γαλάζια κουρέλια μου

Στο μουχλιασμένο έλος του ήλιου

Στη ζωντανή λίμνη σελήνη

Γράφω τ’ όνομά σου

Στους αγρούς στον ορίζοντα

Στις φτερούγες των πουλιών

και στο μύλο των ίσκιων

Γράφω τ’ όνομά σου

Σε κάθε φύσημα της αυγής

Στη θάλασσα και τα πλοία

Πάνω στο τρελό βουνό

Γράφω τ’ όνομά σου

Στον αφρό απ΄ τα σύννεφα

Στους ιδρώτες της καταιγίδας

Στην βροχή την πυκνή και ανούσια

Γράφω τ’ όνομά σου

Πάνω στα σχήματα που σπιθίζουν

Στις καμπάνες των χρωμάτων

Πάνω στη φυσική αλήθεια

Γράφω τ’ όνομά σου

Στα μονοπάτια που ξύπνησαν

Στους δρόμους που ξεδιπλώθηκαν

Στις πλατείες που ξεχείλισαν

Γράφω τ’ όνομά σου

Στη λάμπα που ανάβει

Στη λάμπα που σβήνει

Στα ενωμένα μου σπίτια

Γράφω τ’ όνομά σου

Στο φρούτο το κομμένο στα δύο

Του καθρέφτη και της κάμαράς μου

Στο κρεβάτι μου άδειο κοχύλι

Γράφω τ’ όνομά σου

Στο λαίμαργο και τρυφερό σκύλο μου

Στα ορθωμένα αυτιά του

Στο αδέξιο πόδι του

Γράφω τ’ όνομά σου

Στο σκαλοπάτι της πόρτας μου

Στα γνώριμά μου αντικείμενα

στο κύμα της ευλογημένης φωτιάς

Γράφω τ’ όνομά σου

Σε κάθε σάρκα σύμφωνη

Στο μέτωπο των φίλων μου

Σε κάθε χέρι που προσφέρεται

Γράφω τ’ όνομά σου

Στο κρύσταλλο των εκπλήξεων

Στα προσεκτικά χείλια

Πολύ πιο πάνω απ΄ τη σιωπή

Γράφω τ’ όνομά σου

Στα χαλασμένα καταφύγιά μου

Στους γκρεμισμένους μου φάρους

Στους τοίχους της ανίας μου

Γράφω τ’ όνομά σου

Στην απουσία χωρίς πόθο

Στη γυμνή μοναξιά

Στα σκαλιά του θανάτου

Γράφω τ’ όνομά σου

Στην υγεία που ξανάρθε

Στον κίνδυνο που εξαφανίστηκε

Στην ελπίδα χωρίς ανάμνηση

Γράφω τ’ όνομά σου

Και με τη δύναμη της λέξης

Ξαναρχίζω τη ζωή μου

Γεννήθηκα για να σε γνωρίσω

Για να πω τ΄ όνομά σου

Ελευθερία!

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου

2016

Πρόεδρος της Nestlé: Το νερό δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα!

Κατά τη διάρκεια συνέντευξης του για το ντοκιμαντέρ “We Feed the World”, ο πρόεδρος της Nestlé, Peter Brabeck, έκανε την απίστευτη δήλωση ότι το νερό δεν αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα.

Επιτέθηκε στην ιδέα ότι η φύση είναι καλή, ενώ επιπλέον τόνισε ότι είναι μεγάλο επίτευγμα για τον άνθρωπο το γεγονός ότι μπορεί να αντισταθεί στην κυριαρχία της. Επιτέθηκε επίσης στη βιολογική γεωργία, υποστηρίζοντας ότι τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα είναι καλύτερα.

Η Nestlé είναι ο μεγαλύτερος εμφιαλωτής νερού παγκοσμίως.

(από τον Γερομοριά)

Αυτά δήλωσε ο παραπάνω "κύριος"

Αντεπίθεση με κάθε τρόπο.

Να απαγορεύσουμε με όλες μας τις δυνάμεις τις εγκληματικές τους πράξεις.

ΝΑΙ,Με κάθε τρόπο.

Εμείς οι γυναίκες να πρωτοστατήσουμε.

Απειλούνται τα παιδιά μας.

Απειλείται το μέλλον.

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου

ΑΡΚΑΔΙΑ..!

ΑΡΚΑΔΙΑ..!

Παλιά Τρίπολη, 1935. Χαμουροποιείον!!. ΄Εφτιαχναν χάμουρα για τα άλογα, δηλ. εξαρτήματα - εξοπλισμό για το ζέψιμο ή το καβαλίκευμα. ΄Αλλο χάμουρα κι άλλο χαμούρα, λοιπόν. Οι χαμούρες πολλαπλασιάζονται μόνες τους.— Nikos Delfakis

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου

Σκηνικά θανατερά..... 2018

Σκηνικά θανατερά.....

--μάλλον τα λατινικά καταργήθηκαν για να ξεχάσουμε το "erga omnes" που τόσο συγκινητικά επεξηγούσαν οι οπαδοί κοιτάζοντάς σε στα μάτια για να σε συκοφαντήσουν οτι δε ξέρεις ..λατινικά...(λες κι αυτοί ξέρουν...)

---μάλλον ο κυκλώνας καταχρησιμοποιήθηκε

---μάλλον η ψυχολογική τρομοκρατία είναι για να καταχωνίασουμε στο υποσυνείδητό μας την Μακεδονία.

ποιό είναι το σκώμμα από τα παραπάνω τρία;;

φυσικά είναι η κατάργηση των λατινικών ....αυτή η εντολή υπάγεται στην ντιρεκτίβα του κεντρικού Διευθυντηρίου

που κρώζει: " Κατάργηση των Ανθρωπιστικών Σπουδών"

(σημ δεν την χρειάζονται οι μεταγενέστεροι ...δεν θα απαρτίζονται από μενού σκέψης)

πριν συκοφαντήσουν ικανούς αναλυτές ως συνομωσιολόγους στο παρόν , είχαν κατασυκοφαντηθεί οι ποιητές ...ως τρελλοί...

η πλύση εγκεφάλου ανα τεύχη στους αιώνες

του συρμού σήμερα είναι να κολλούν σε κάθε σκέψη διαφορετική από την επιβαλλόμενη τον χαρακτηρισμό του "εθνικιστή'

ότι και να πείς δεν είσαι σα κι αυτούς του δικαιωματικούς

πιό Όργουελ πεθαίνεις

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου

ΝΙΚΟΣ ΦΛΩΡΟΣ -2- Ο Μοναδικός

ΝΙΚΟΣ ΦΛΩΡΟΣ -2-

Ο Μοναδικός

(η εποχή μας χρειάζεται ευεργέτες , όχι χορηγούς)

Σε σένα τι υπερισχύει;

Είναι και επάγγελμά μου. Ζω από αυτό. Σε μένα γίνεται μία ανακύκλωση: όσα χρήματα βγάζω, τα ρίχνω στην τέχνη. Ο κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει ότι ένας καλλιτέχνης έχει τεράστια έξοδα για να δημιουργήσει αλλά και να προβάλλει τη δουλειά του.

στόσο, μπορεί να βρει και χορηγούς..

Η εποχή μας χρειάζεται ευεργέτες, όχι χορηγούς. Με τον χορηγό ισχύει το “σου δίνω-μου δίνεις”. Η τέχνη δεν είναι εμπορικό προϊόν, είναι πνευματικό προϊόν που δεν μπορείς να το πακετάρεις. Έπρεπε να υπάρχουν ευεργέτες να προσφέρουν. Λυπάμαι που το λέω, υπάρχουν πολλοί πλούσιοι Έλληνες, εφοπλιστές κυρίως, που δεν ασχολούνται καθόλου με αυτά, ούτε βοηθάνε. Έχω έρθει σε επαφή με αρκετούς από αυτούς αλλά είναι άσχετοι με την τέχνη. Ο πλούσιος κοιτάει το ένα να το κάνει άλλο ένα, δεν τον ενδιαφέρει να επενδύσει μ' αυτόν τον τρόπο. Η χώρα μας δεν θα ήταν σ' αυτή τη δύσκολη θέση αν όλοι οι πλούσιοι Έλληνες του εξωτερικού τη βοηθούσαν. Είναι κοροϊδία και τραγικό που όλοι αυτοί έρχονται στην Ελλάδα και κάνουν φιλανθρωπικά events και παριστάνουν ότι θέλουν να μας βοηθήσουν. Δεν μπορείς κυρία μου να παίρνεις ένα κομμάτι ψωμί και να πηγαίνεις σε μία φτωχογειτονιά με συνοδεία δέκα ατόμων και να λες ότι τους βοηθάς. Δεν τους βοηθάς. Δημιούργησε θέσεις εργασίας, δημιούργησε Παιδεία! Μέσα από την Παιδεία θα σωθεί αυτός ο τόπος.

Τι μήνυμα θέλεις να περάσεις μέσα από τα έργα σου;

Το ότι μπορείς να δεις το ωραίο μέσα στα πιο απλά πράγματα, μέσα στο τίποτα, στο ευτελές. Το να μπορείς να δημιουργείς ένα ερέθισμα στον άλλο, να ξεσκουριάσει το μυαλό του, μέσα από τη σαβούρα που βλέπει στην υποκουλτούρα των media.

Ποιος είναι μεγαλύτερος εφιάλτης για έναν καλλιτέχνη δημιουργό;

Να χάσει την έμπνευσή του, να μην του λένε πια τίποτα όλα στη ζωή, να μην μπορεί να δημιουργήσει. Για μένα, είναι καλύτερα να πεθάνεις.

Πως το ξορκίζεις αυτό;

Μέσα από καινούργιες εμπειρίες, καταστάσεις αλλά και εσωτερικές παύσεις, από τις οποίες ξαναγεννιέμαι.

Αν πέσεις στην παγίδα και μπεις στον ρόλο που θέλει η κοινωνία, την έχεις πατήσει. Μετά θα θες ψυχοφάρμακα και ψυχιάτρους. Εγώ δεν προσπαθώ να μπω σε κανέναν ρόλο.

ΠΗΓΗ Provocateur

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου

Ταΰγετος, το αρσενικό βουνό

Ταΰγετος, το αρσενικό βουνό

Ο χαρακτηρισμός του Ταΰγετου ως “αρσενικό” βουνό ανήκει στον πεζογράφο Στρατή Μυριβήλη, ο οποίος μάλιστα τον συνδυάζει με την 3η Συμφωνία (ή Ηρωική) του Μπετόβεν.

Λέει χαρακτηριστικά: “Ο Ταΰγετος είναι απερίγραπτος, αδύνατον να εκφραστεί χωρίς τη μουσική του Μπετόβεν. Τόσο πυκνή, τόσο κυριαρχική είναι η επιβολή του πάνω στην ψυχή του ανθρώπου. Είναι το ίδιο όπως αντικρίζεις ένα τεράστιο μνημείο μεγαλοφυΐας. Η εντύπωση είναι ακαθόριστη στις λεπτομέρειες, όμως το νόημά του είναι όρθιο. Σε αναγκάζει να σταθείς και να το δεχθείς και συ όρθιος. Να το δεχθείς κατάστηθα σα μια μεγάλη ευτυχία ή μια θεομηνία που σου κρούει την ψυχή και σου γυρεύει προστακτικά μιαν απάντηση”.

.............“Κανένα βουνό απ΄ όσα είδα στη ζωή μου -από το Μον Μπλαν με τα αιώνια απάτητα χιόνια ίσαμε τις πιο άγριες ισπανικές σιέρρες- δε μου έκανε ποτέ την εντύπωση που αισθάνθηκα, που δέχθηκα, κατάστηθα θα έπρεπε να πω, όταν από μια ψηλή καμπή του αμαξιτού δρόμου προς τη Σπάρτη αντίκρισα τον Ταΰγετο σ΄ όλο τούτο επιβλητικό ύψος.

Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα υπήρχε βουνό με τέτοιο χαρακτήρα, τέτοιαν ατομικότητα. Η εικόνα του ήταν άφθαστα μεγαλοπρεπής. Παρουσιάζεται στηριγμένος σε τεράστιες, συμπαγείς πλαγιές, παρόμοιες με στηρίγματα τειχών, χρώματος μωβ και μολυβένιου, και οι κορφές του, που έχουν σχήματα πυραμίδων ξεκόβονται στο γαλανό ουρανό κατακάθαρα και σκληρά. Δεν υπάρχουν, όπως συμβαίνει μ’ άλλα ψηλά βουνά, μικρότερες βουνοσειρές να τον μισοκρύβουν και να εμποδίζουν ν’ αγκαλιάσει κανείς με μια ματιά ολόκληρο το ύψος του. Από την κοιλάδα της Σπάρτης, όπου κάνει φιδίσιους ελιγμούς ο Ευρώτας, και που απλώνεται σα μια θάλασσα πρασινάδας, ο Ταΰγετος σηκώνεται ανεμπόδιστος, ίσιος, ώριμος και δυνατός με μια περήφανη ανάταση -ίσαμε το ύψος των χιονοσκεπασμένων κορυφών του. Καθώς εμφανίζεται έτσι, δε δίνει μόνο μια εντύπωση μεγαλείου, αλλά και μια βαθιά συγκίνηση. Δεν τον φαντάζεται κανείς άψυχο: παγερή αιωνιότητα ύλης. Καθώς υψώνεται θεόρατος και δυνατός, σκιάζοντας τη μεγάλη πεδιάδα, φαντάζει σα μια έμψυχη παρουσία, σα να είναι ο τιτανικός, φρουρός της -και δίνει πραγματικά το μάθημα εκείνο της ενέργειας και της δύναμης, που ένιωσε ο Μωρίς Μπαρρές, όταν τον είδε και με το οποίο εξήγησε το πολεμικό θαύμα της αρχαίας Σπάρτης. Αληθινά, αφού δει κανείς τον Ταΰγετο, εννοεί καλύτερα, εννοεί εντελώς, πως υπήρξε η φυλή αυτή περήφανη, η εξαίσια ανδρική, η λιτή, η αυστηρή και πολεμόχαρη, που έζησε στην κοιλάδα αυτή της Σπάρτης χωρίς να νιώσει ποτέ την ανάγκη να περιτειχίσει Ακροπόλεις για να καταφεύγει σ’ αυτές σε ώρες εχθρικών επιδρομών. Οι άνθρωποι που αντίκρυζαν καθημερινά τον Τιτάνα αυτόν αισθάνονταν όχι το βάρος του πάνω στην πεδιάδα τους, αλλά το αγέρωχο ύψος του, δεν ήταν δυνατό, στις εποχές εκείνες των πολέμων και των στενών πατρίδων, να μην αναπτυχθούν σε χαλύβδινους και περήφανους πολεμιστές και να μη θέσουν τη φυλή τους ανώτερη και από τον πολιτισμό των Αθηνών…

Άλλοτε, πριν δω ακόμα τον Ταΰγετο, θεωρούσα κι εγώ, μαζί με όλους τους άλλους, κατώτερη τη φυλή αυτή που χάθηκε από το πρόσωπο της γης χωρίς να αφήσει στους αιώνες τίποτα για να θυμίζει τη διάβασή της: ούτε ναό, ούτε ένα έργο τέχνης. Τώρα αισθάνομαι ότι οι Σπαρτιάτες άφησαν ως μνημείο τους τον Ταΰγετο γιατί, εμπνεόμενοι από την περήφανη παρουσία του, ύψωσαν σαν την ψυχή τους ίσαμε την ψηλότερη κορυφή του κι έγιναν ένα μ΄ αυτόν…”

Κώστας Ουράνης: Ο Ταΰγετος (απόσπασμα από το βιβλίο “Ελλάδα”)

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου

Χρονολόγιο 2014

6,3 εκατ. Έλληνες σε φτώχεια......από αυτούς περίπου 2.5 εκατ. είναι ήδη "εκτελεσμένοι" απο την χρόνια ανεργία και την απόλυτη φτώχεια...............

οι περισσότεροι απο μας το γράμμα Φ το αναγνωρίζουμε ως ένα σύμφωνο του ΕΝΦΙΑ.........Τελικά όσοι σπεύδουν να πληρώσουν αντιλαμβάνονται ότι βγάζουν στην σέντρα τους φτωχούς...;;;;;

Παίδες............χάσαμε..................χάσαμε...........

Η ίδια η ιστορία θα μας ανακυκλώσει.

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου

ΑΙΓΑΙΟ 2014

"Οι εναπομείναντες ..........θα ξαναβρεθούμε με ένα καλάμι στη θάλασσα........

Θα τσιμπάει το χανάκι κι εμείς θα το λυπόμαστε και θα κοιτάμε με αγωνία να μην το αγκιστρώσουμε........Τα φιλαράκια που δεν θα αντέξουν θα γίνονται ανεπαίσθητοι παφλασμοί..........Ο γείτονας την ώρα που θα μας αποχαιρετά θα μας το πει με την άπνοια για μιά στιγμή τ αγέρα..........Εσύ που πρόδωσες τα πάντα θα είσαι άφαντος κι απών...........Αιώνια........Αυτή θα είναι η μεγάλη θλιβερή,για σένα τιμωρία".

'Αλφα (άννα σταίκου)

ΕΔΩ: Ναύπλιο από τον Ναυσιμέδων Ναυπλιώτη.

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ

Για τούτο υψώνω το λάβαρο τη νύχτα λευκό

μετά το σπάω και γίνομαι σίδερο

φωνασκώ υποκρίνομαι παραδίδω τις εντολές

παραδίδω κλειδιά πολιτείες μπετόν και σημαίες.

Μπορούσα να χαμογελώ καθ’ όλην την διάρκεια.

Μπορούσα ν’ αγαπώ καθ’ όλην την διάρκεια.

Μπορούσα να κλαίω μιλώντας για την Ειρήνη.

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου

ΑΚΛΙΤΟΝ

Οι Κυριακές μετριούνται με αγάπη

Λεπτό και χτυποκάρδι

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου

Φανταστική εικόνα της Πόλης μου

Φανταστική εικόνα της Πόλης μου

Αιθρία και σήμερα στην Αθήνα

Στο αδρανές τοπίο το σημαντικό είναι ο καιρός που τελικά οταν πεις πνιγόμαστε θα σου βάλουν στο φέις σκιτσάκι με γελάκι

Αλλωστε το φεις αντικατέστησε το ευρύ καφενείο-κυρίως την εκκλησία του δήμου με τόπο συνεδριάσεων τα καφενεία και πρόεδρο της διαδικασίας τον καφετζή-delete όμως ο καφενές

Στην αδράνεια μετακινείσαι ως τόξο λεπτό από φτερό χήνας που πλανάρει στα ατομικά σωματίδια της σκόνης αυτής της περιφρονημένης ύλης , που όμως κατοικεί στις ανεπαίσθητες ρωγμές

Προβολή στο μέλλον λοιπόν ως χρονικό:

" Ο δρόμος επανήλθε μετά την απομάκρυνση των υπέρογκων απορριμάτων που το κατόρθωσαν όσοι βάλθηκαν να κάνουν πράξη τον σύγχρονο άθλο

Το κυριότερο είναι η επιστροφή των μικρών παραγωγών

Η αξία μιας καλημέρας πλημμύρισε από την δική της ουσία

Ο κοινός κάματος συνέδεε από την αρχή το κρακελέ του αέρα με την άχρονη ύπαρξη του καθένα

Πώς μέχρι τώρα μας ξεστράτισαν;; Μια ερώτηση που θα κρατήσει χιλιάδες χρόνια να απαντηθεί

Αυτού του είδους οι ερωτήσεις συντίθενται στο ανεξήγητο τοπίο της εσωτερικής αποσύνθεσης

Η χαρά μου ήταν πελώρια σχετικά με το μουσείο ομοιωμάτων

Ηταν όλοι τους εκεί κέρινοι και φτυστοί

Μια βόλτα του σχολείου και επεξηγήσεις για τα πρόσωπα και περίπου τα παιδάκια μπαίνουν στο κλίμα ως άνθρωποι και όχι ως καρτούν

Τα όνειρα του ανθρώπου υφαίνονται και με την τραγωδία και με την χαρά Πάνε παρέα"

Εδώ στην φωτό στάση αναπνοής μιας ντάλιας

σας αρέσουν οι ντάλιες;;

...................................................

φωτό Dimitris Vlaikos

................................................

ΠΗΓΗ: ακλιτον , ΑΣ

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου