Δημήτρης Παπαδίτσας (Σάμος 1922 – Αθήνα 1987) Από την ποιητική συλλογή «Το Παράθυρο»
Γιατί έχω μέσα μου ένα νεκρό πουλί κι εσύ το λυπάσαι Γιατί μου κρατάς τα χέρια και τα δικά σου χέρια τα” χω κρυμμένα στον ύπνο μου Γιατί το σώμα σου μοιάζει με όνειρο που ακολουθεί τις πράξεις μου όλη τη μέρα και λίγο-λίγο μου έρχεται στη μνήμη Γιατί μου λες για την αγάπη Μου λες πώς αποχαιρετιούνται δύο κι αφήνουν την αγάπη μόνη Σαν το μαργαριτάρι έξω απ” το στρείδι του Γιατί μου λες πολλές
φορές για την αγάπη ότι είναι σύμπτωση Γι’αυτό σ” αγαπώ Γιατί σ” αγκαλιάζω πάντα κι απέναντί μας μια μέρα σημαδεύει την αγάπη μας όπως εμένα κάποτε με πυροβολούσε η νύχτα Γιατί είσαι το τραγούδι μου που λέω τα απογεύματα Γι’αυτό σ” αγαπώ Γιατί είσαι η αγωνία μου.
__________________________________________________________________________________________
Όλων των μύρων τ” άρωμα και η ευωδιά είσαι εσύ. Ναι, πιο πολύ κι” από το κρασί μεθώ όταν μ” αγγίζεις. Να σ” αγαπάνε, άντρα μου, αυτό μονάχα αξίζεις.
Κανέλα, μοσχοκάλαμο κι” ο νάρδος με τον κρόκο, και ρίζες αρωματικές του Λίβανου και σμύρνα και αλόη, και όποιο μύρο πεις, σε “σένα ευωδιάζουν.
Σήκω
Βοριά, έλα Νοτιά, φύσα τα κλωνιά μου, να ξεχυθούν, να σκορπιστούν παντού οι ευωδιές μου.
Σήκω Βοριά, έλα Νοτιά, φυσήξτε τα κλωνιά μου να ξεχυθούν, να σκορπιστούν παντού τα αρώματά μου.
Κι” ας κατεβεί ο άντρας μου στο κήπο που “ν” δικός του, για να γευτεί όποιο καρπό απ” τα κλαδιά του θέλει.
https://youtu.be/r_8bIJhSfdE?si=cTDcW90bSA6rl2yW
____________________________________________________________________________________________
Broken Monitor
Σπαρακτικές στιγμές ανθρώπινες τη στιγμή ενός ολοκαυτώματος της ψυχής τ ανθρώπου
Η επίθεση της εξολόθρευσης εκτοξεύεται και στο τελευταίο χιλιοστό φωτονίου
........όμως η παραδοχή της γιγαντιας επιδρομής --προφανώς από όντα σκότους--καταγράφει σπλαχνική ήττα
Το ζήτημα από εδώ και πέρα δεν είναι η πληροφόρηση, είναι η γραφή της πτώσης ημών των ταπεινών αδύνατων, μια γραφή που θα χαραχθεί στην μνήμη των χειμαζομένων ελλήνων
Πιθανόν να ρθούν γενιές που αν έχουν γλυτώσει την ολοσχερή αρπαγή μεσα από την ραγισμένη μνήμη θημηθούν τον άνθρωπο
Οι ένθεοι άνθρωποι του Θεού είναι πρωτοπόροι και μακάρι να χαράξουν τα γυαλιά των κελιών και να σπάσουν τα μόνιτορ
Η εικόνα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αποτελεί μια χυδαία προβολή με εικόνες της ΤΝ του απόκοσμου κόσμου που έχει ήδη εγκατασταθεί
________________________________________________________________________
Έζωσε βαρύς νιφετός την πόλη
Αλλά δεν περιμέναμε παρά το χιόνι
Κανέναν άλλον
Στάθηκα στην πλατεία, με το στόμα ανοιχτό με την γλώσσα σε ικεσία, κατάπινα χιόνι
Να αποδείξω σε μένα την ίδια τόλμη
Λίγο να παγώσω τον φάρυγγα και μετά ο πάγος να γινόταν αναισθητικό
Να δω να περνούν τα ακαταλόγιστα τουλάχιστον χωρίς πόνο λόγω αναισθητικού
.....χάλασε η προετοιμασία
Ετρεχαν ΄δακρυα κι αυτή η καρδιά δε λέει να ξεκουρντιστεί να μην έχει παλμούς κανονικούς
Το χιόνι άρχισε να με ζεσταίνει
Δεν είχα την τύχη του ήρωα του Παπαδιαμάντη στο έρωτας στα χιόνια να σωριαστώ να σε φέρω στο νου μου και με υπομονή να νοιώσω φλογερή ζέστη κάτω από την λευκή σινδόνα
Παλμοί στον κρόταφο.......... μην είσαι εδώ ή λίγο παραπέρα κι όλα τα ακατανόητα θα μεταβάλλονταν σε κωμωδία ;;
Αλλά εγώ θέλω μόνο την αγκαλιά σου σήμερα στην άξενη και αφιλόξενη πόλη
που δεν είναι η πόλη μου
μήτε ο κόσμος μου κι εκεί όμως
σαν τρέλα
εκεί η καρδιά
επιμένει να δώσει το φιλί της ζωής σ όλα τα χαμένα
κι εγώ επιμένω
για σένα
............δεν ξέρω αν το καταλαβαίνετε όλο αυτό
https://youtu.be/1SJdWWJRHrs?si=dD9w-QtEwb83Prak
____________________________________________________________________
....εν τω μεταξύ στις Βόρειες Μυκήνες
παρεστιά να τρίζουν τα ξύλα
οίνος Νεμέας
κι ήρθα να μαγειρέψω για σένα αν ήσουν εδω
Βότκα πολλών βαθμών για ευχές
εις υγείαν της Γαίας και των Ελλήνων
https://youtu.be/xx0mktplWxM?si=FNI6mFcx7_MaSJ0h
___________________________________________________________________
Πηγή: ΑΣτάικου
Ανάρτηση: ΑΣτάικου
