Της Άννας Στάικου
σαν τι μοιάζει η πατρίδα σου ρε φίλε;;
με βάρκα που μυρίζει μουράβια που ξεμένει από
μηχανή
που χάνει το ένα κουπί που ληστεύεται στο άλλο κουπί
που πλέει ξυλάρμενη
που φκιάχνει όνειρα σωσμού
που ερωτεύεται τα πρωινά και τις νύχτες θρηνεί την αγάπη που έχασε
που κλαίει τον γονιό κάτω από το μικρό καμπαναριό
και που πάντα υψώνει γροθιά σε κάποιον άγιο τυφεκιοφόρο ψηλά στο όρος
.......Να .....το βλέπεις;;; που να το δεις ......αυτό ακουμπά ταβάνι ουρανί
που χάνει το ένα κουπί που ληστεύεται στο άλλο κουπί
που πλέει ξυλάρμενη
που φκιάχνει όνειρα σωσμού
που ερωτεύεται τα πρωινά και τις νύχτες θρηνεί την αγάπη που έχασε
που κλαίει τον γονιό κάτω από το μικρό καμπαναριό
και που πάντα υψώνει γροθιά σε κάποιον άγιο τυφεκιοφόρο ψηλά στο όρος
.......Να .....το βλέπεις;;; που να το δεις ......αυτό ακουμπά ταβάνι ουρανί
Πηγή: ΑΣτάικου
Ανάρτηση: ΑΣτάικου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου