ΕΚΔΡΟΜΗ

"................μοσχοβόλαγε η μέντα και το θυμάρι ή η ρίγανη δεν καλοθυμάμαι το άρωμα.......άπλωσες ένα μαντήλι -λινό, τετράγωνο με σταυροβελονιά το μονόγραμμα του ονόματός σου.......και έκατσα 4χρονο κοριτσάκι στην αγκαλιά σου
στην ορεινή Αρκαδία στη ρίζα του Μαινάλου
εσύ, πατέρας μου ορεινός και δίκαιος και γω με απορία μόνιμη και ξάφνιασμα χαράς,στις ατέλειωτες περιηγήσεις και διαδρομές..........
κάτσαμε και αγναντεύαμε το ορεινό τοπίο μέχρι τα πέρατα
ο άνεμος λες και ήταν τοπικός
φυσομανούσε και τρυπούσε τη μύτη και τ αυτιά μου
εσένα τα μάτια σου πείραζε -αν θυμάμαι-και αυτά γέμιζαν νερά
πέρασε κάμποση ώρα που αμίλητοι με ανοιχτά πρόσωπα αψιμαχούσαμε με το βοριά
"λευτεριά" είπες..."τη βλέπεις;; "...........
και μένα η λέξη μου θύμισε το σπίτι μας στη θάλασσα ,τη μάνα μου,ανεμισμένο λευκό στη βάρκα πανάκι,τη μυρωδιά ...τη μυρωδιά απ το λιμάνι,του μουράγιου τη σκουριά,την αλμυρή ουρά του γλαρονιού που τιναζόταν το χάραμα να ανακαλύψει απ την αρχή την πορεία.........
"τη βλέπω........είναι η θάλασσα .........τη μυρίζω........έτσι να κάνω κολυμπάω"

Η θάλασσα .......μέσα στα σπλάχνα του βουνού ζέσταινε το βράχο και τη πέτρα.
Και συ κοντοστάθηκες και κόμπιασες........δεν ήξερες τι άλλο να πεις........
Μον έκλεισες τα μάτια και μου πες.........
"μυρίζει το φύκι ,πιάστηκε στο κλαδί του έλατου,φύσηξε ο μπάτης και ο βοριάς τον έκανε παρέα,το ψαράκι εκείνο πιό πέρα που βόσκει είναι το χανάκι που πιάνουμε στη βάρκα...βλέπεις;; ίδιο είναι........τι όμορφο........"
Λευτεριά στα σωθικά μας μας κυρίεψε.........
κάποτε σαν σήμερα στις 30 Νοεμβρίου στην Αρκαδία........"

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου