Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2019

Ονειρεύτηκα ότι ήμουν σαλιγκάρι


4/11/2019/ 

στην κατηγορία Καυστική ποτάσα, Χαρτί


Θεατρικός μονόλογος | Μια καρέκλα ξύλινη που θυμίζει στασίδι, μια γυναίκα περίπου 50 χρόνων, μια λάμπα στο ταβάνι, κρεμασμένη σε πρόχειρο γάντζο, που θυμίζει αγχόνη με συμπεριφορά εκκρεμούς. Στην έναρξη των ταλαντώσεων, ο μονόλογος παύει ως κάποιος να το διατάζει.

Δριμύ το ψύχος αν και ακόμη διανύουμε τον Οκτώβρη. Το θερμόμετρο δείχνει ψηλή θερμοκρασία με πολλή υγρασία. Καιρός υγρός, με βλάστηση πυκνή, στο κέντρο της Αθήνας. Αν βγουν τα σαλιγκάρια από το καύκαλο, θα ντυθούμε τη δική τους ζωή. Εάν η σφαγή και η επικείμενη επιδρομή στη Συρία είναι πηγή ειρήνης, εγώ γιατί δεν είμαι σαλιγκάρι;
Πείτε!


(κοινό) Βουβό, ακούγεται από το βάθος ένας βήχας. Πλήρης σιωπή. Ταλάντωση λάμπας.
Βλέπετε, δεν έχετε επιχειρήματα να υποστηρίξετε ότι δεν είμαι σαλιγκάρι.

Μπορεί η όψη να είναι μορφή ανθρώπινη, αλλά εγώ πιθανόν να αισθάνομαι ότι είμαι σαλιγκάρι.

Αφού αισθάνομαι σαλιγκάρι, έχω το δικαίωμα να πολιτογραφηθώ ως τέτοιο.

Η πλάτη μου είναι ένας καφετί κοχλίας. Πληρώνω φόρο για το καύκαλο.

Τα πόδια μου , οι μηροί μου και τα χέρια γλιστρούν.

Τα μάτια μου βλέπουν θολά και τα αυτιά μου είναι κεραίες που στρέφονται δαιμονιωδώς σε κάθε γωνία, να μου δείξουν πού είναι το super market ή το ΑΤΜ. Υποθέτω, επειδή είμαι σαλιγκάρι, ότι είμαι ακίνδυνο είδος για την Αρχή

Είμαι; Πείτε!
(κοινό) Βουβό. Δίχως τον παραμικρό στα καθίσματα τριγμό . Οι όψεις του κοινού κάθετες σκιές. Ταλάντωση λάμπας.
Επομένως στοιχειοθετείται το δικαίωμα αλλαγής ταυτότητας.

Να γράψω σαλιγκάρι Ευανθία, τόπος, χλόη, πλατεία Βικτωρίας.

Και να υπογράψω μια υπεύθυνη δήλωση ότι, από τη στιγμή που είμαι σαλιγκάρι, περιμένω να δημιουργηθούν προϋποθέσεις της ατομικής μου ένταξης στο κοινωνικό σύνολο, επειδή είμαι ό,τι λέω, αλλά το σχήμα μου δεν συμπίπτει.

Έχω κεραίες , γλιστρώ σε βλέννες, διαθέτω στέγη , το καύκαλο, αλλά συνεχίζω και μοιάζω με την Ευανθία.

(προς το κοινό)
Θα υπογράψετε το αίτημά μου ;
Πείτε!
(κοινό) από την σαστιμάρα περνάει, ελαφριά στην δυνατότητα να πάρει θέση.
Ένας σηκώνει το χέρι και με στεντόρεια φωνή λέει «εγώ θα υπογράψω».
Ταλάντωση λάμπας.
Ευχαριστώ όμως, μου δόθηκε η δυνατότητα του θεάτρου για να υπογράψουν πολλοί.
(σηκώνεται και βγάζει από το παλτό ένα χαρτί.
Το ξετυλίγει και είναι ορατό ότι το ρολό διαθέτει πολλά μέτρα)
Το αίτημα στις αρχές αναφέρει
« Προς τις Αρχές.
Παρακαλώ θα ήθελα να αλλάξω και από άνθρωπος να αναφέρομαι ως σαλιγκάρι.
Επειδή έτσι αισθάνομαι»
Λοιπόν;;
(κοινό) θορυβεί, ένας ένας προσέρχονται να υπογράψουν το αίτημα
Η κατανόηση ξεχειλίζει, ο σεβασμός και η αποδοχή και η ευγένεια.
Ξαφνικά μια γυναίκα από το κοινό πλησιάζει και έντονα ρωτά
«Είναι ρόλος έτσι;; Είναι θεατρική πράξη;; Ναι;; Δεν είναι έτσι;;»
Η γυναίκα με ματιά πάγου κοιτάζει με μάτια ορθάνοιχτα, περίπου γυάλινα.
Και σιωπά.
(ταλάντωση λάμπας)
Το κοινό, ταραγμένο, σπρώχνει τη μοναδική αναμεσά τους θεατή και την βγάζει από την αίθουσα.
Οι υπογραφές συνεχίζονται.
Υπογράφουν όλοι και επιστρέφουν στις θέσεις τους.
Η γυναίκα με χαμηλή φωνή
Αφού δεχτήκατε να αναγραφώ στους καταλόγους ως σαλιγκάρι, σημαίνει ότι και εσείς κάτι άλλο είστε.
Τί είστε;
Πείτε…
(κοινό ) βουβό , σαστισμένο, ακίνητο και ασάλευτο —-ταλάντωση——–
Μια πεταλούδα της νύχτας κάνει παράσιτα.
Η σιωπή κρατά μερικά λεπτά.
Η γυναίκα πετάγεται επάνω , πετά το παλτό της στο πάτωμα.
Και ρωτά με φωνή κραυγής
ΤΙ Είστε ;;
Άνθρωποι, δεν είστε ;;
Πώς είναι δυνατό αυτά που λέω να τα περάσατε γι’ αλήθεια;
Γονατίζει στην σκηνή και βουβά κρύβει το πρόσωπό της.
Ταλάντωση λάμπας
Το κοινό αλλάζει ματιές μεταξύ του
Ένας θεατής ψελλίζει:
«Θέατρο ήταν όλο αυτό. Κι εμείς σταθήκαμε στην ουρά. Τι υπογράψαμε;»
Η Γυναίκα στη σκηνή σηκώνεται, κάνει υπόκλιση και λέει:
Η θεατρική πράξη τελείωσε.
Οι υπογραφές είναι γνήσιες.
Υπογράψατε κάτι που δεν υπάρχει.
Μόνοι σας χωρίς το θεατρώνη, δίχως ηθοποιό, με τη μοναδική αντίρρηση εξόριστη, με κλειδωμένα στ’ αμπάρια ό,τι σώζει.
Πείτε, αναμεταξύ σας πώς ακριβώς θα σωθείτε.
(Η Αυλαία πέφτει, κρύβει τους θεατές, ταλάντωση λάμπας εκτός σκηνής στην αίθουσα)


28 Οκτωβρίου 2019
(Εγράφη ως παράλογο, ως σφοδρή διαμαρτυρία για την πλήρη λεηλασία εννοιών και λέξεων, με σκοπό την κατάργηση στη μνήμη αξιών οικουμενικών.

Οι λαοί, χωρίς μνήμη και αναφορές στον χρόνο τους. μεταβάλλονται σε κάτι που μοιάζει με σαλιγκάρι.

Εγράφη ως ΟΧΙ για την εθνική των Ελλήνων επέτειο εναντίον της σκλαβιάς)

Άννα Στάικου

Άννα Στάικου

Άσκησε την δικηγορική αλλά την εγκατέλειψε γράφοντας κινηματογραφικά σενάρια, κείμενα σε πολλά έντυπα πολιτιστικού και λαογραφικού χαρακτήρα, συνεργάτης του κέντρου Ελληνικής Παράδοσης. Πάθος για τον τόπο και την ανθρώπινη διάσταση

Πηγή: https://ipolizei.gr/theatrikos-monologos-anna-staikou-politically-an-correct/?fbclid=IwAR0h3U5F1rcs3xotXoB_gPXTcvgYE31QVQjHJZf4H82GbPrAlOLvDcJjZ_8

 Ανάρτηση: ΑΣτάικου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ICE--2

στον φλοιό του κακού και του σκληρού αχού μεσα στην σκόνη και στην αιώνια εχθρα μας πάνω σε ερώτηση εαν είμαστε ή δεν είμαστε και τι ακριβ...