ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΟΥ

Περί κατακερματισμού

Οταν η συζήτηση δεν πλαισιώνεται από το προφανές
τότε το περιεχόμενο είναι φληναφήματα φαντασμάτων

.......................στα δικά μας

Οταν δεν μιλάμε για την αποικία χρέους που έχει υπεισέλθει ο Τόπος μας και επομένως όλος ο ελληνικός λαός
τότε δεν τίθεται ποτέ το σαφές και κυρίαρχο ερώτημα

"και πώς εξερχόμαστε από την κατάκτηση;;"

Η ΕΞΟΔΟΣ δεύτερη φορά στην ιστορία μας είναι έξοδος από τον ίδιο τον κατακερματισμό μας

Τυπικά έχουμε αποχαιρετίσει τον ίδιο μας τον εαυτό όπως τον ξέραμε

Πώς συντρίβει κανείς το κρακελέ που εγκλώβισε αδιόρατα ο,τι ουσιαστικά κινούσε τον άνθρωπο στην ιστορική του διαδρομή;

Θαρρώ γνωρίζοντας και ψηλαφώντας το ίδιο αυτό καθ αυτό σώμα της διάσπασης

Η ειλικρινής αναγνώριση επιφέρει την λύτρωση από την αδυναμία να γνωρίσουμε το γεγονός 

Μόνο μετά την ειλικρινή αναγνώριση  των γεγονότων και την ανάγνωση των οδυνηρών αποτελεσμάτων

 μπορεί  ο κάθε πολίτης να βάλει μπροστά τη μηχανή σκέψης για την διέξοδο και την επίλυση των 

προβλημάτων Μόνο τότε υπάρχει η δυνατότητα να σταματήσει  ο κατήφορος της "τρελής ταχείας"

Ο αποχαιρετισμός της αδυναμιας αποδοχής της καταστροφής ως γνωστικό αντικείμενο συντρίβει την 

απουσία του συναισθάνεσθαι και αυτομάτως επανεκκινεί την λειτουργική επανασύνδεση με τον

εσωτερικό μας οντολογικό πυρήνα

"φιλί" την ίδια στιγμή της επίπλαστης θανής

όπως θα έδινε ο ελεύθερος πολιορκημένος στο Μεσολόγγι

λίγο πριν την Έξοδο

Η Εξοδος αυτή την δεύτερη φορά στην ιστορική μας διαδρομή μπορεί να είναι νικηφόρα. Στο χέρι μας

 κρατάμε το δυνατό κουπί της ιστορικής ροής

δεύτερος καφές με τέμπο

τα νέα είναι τα ίδια

τον πολυθραυσματικό κατακερματισμό σε όλα τα πεδία μας με αγωνία  διαπιστώνουμε και ίσως

προλάβουμε  να περιγράψουμε  το τερματικό συμπέρασμα

Δεν έχει καμία σημασία εαν κάποιος προλάβει να το δει

ή καθορίζεται ως ασήμαντο και το θέμα και ο ίδιος

Σημαντικό είναι να βρεθεί σαν καρφί ή αγκάθι ή αγκίθα στο θολό τοπίο κι ας πάθει ο ορών ασφυξία

Η λιγνή αδιόρατη έξοδος κάπως έτσι θα δημιουργηθεί

Καφές με τέμπο στο κοινό ψηφιακό τραπέζι

Η χρονική στιγμή της ρίψης του ζεστού καφέ στο φλυτζάνι καθορίζεται ένας αιώνας σε μας και ως τίποτε

 στον χρόνο

Ολα έχουν ειπωθεί άλλωστε

Η πράξη αιωρείται προς το παρόν εξουδετερωμένη

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου