Διασχίζοντας
την κορφή -βουτηγμένη στον πάγο-οι τρακτερωτές σόλες δεν άφηναν ίχνη
δοκίμασα να βάλω φωνή δυνατή
η φωνή δεν έβγαινε , παρά μόνο επέστρεφε στον δικό μου λάρυγγα
λες και κάτι την ρουφούσε
οι άλλοι που να ήταν
η χιονοθύελλα, μας έσβησε ,
όπως ο σπόγγος την κιμωλία
οτι και να σκεφτόμουν
κάτι με ξεπερνούσε
πάγος παντού
ακίνητος , ασάλευτος χειρότερος κι από την απομόνωση μιάς εξορίας
ακίνητη και καταγής,
το βλέμμα τρυπούσε το σκότος
πάντα , κάτι ξένο με ξεπερνούσε
Πηγή: ΑΣτάικου
Ανάρτηση: ΑΣτάικου

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου