Konstantinos Blathras
·
Ένα πράγματι επίκαιρο σχόλιο, μας θυμίζει το βάρος που σηκώνουν οι διανοούμενοι, κατά τον τρόπο της σταυρωμένης, φυλακισμένης και διωκόμενης διανόησης, πριν μισόν αιώνα στη Ρωσία. Φοβάμαι όμως, ότι αυτό που λέμε διανόηση σήμερα στην Ελλάδα, δεν είναι παρά ένας εσμός χυδαίων και άκρως ιδιοτελών ανθρώπων, ανελλήνιστων και αγράμματων τις πιο πολλές φορές, οι οποίοι πολύ απέχουν από αυτό που περιγράφεται εδώ, ή από αυτό που λέμε πιο καίρια: «πνευματικοί άνθρωποι». Σαν «διανοούμενοι» στην Ελλάδα σήμερα κατάντησε να εννοούνται όσοι κρατάνε «θέσες» και κλειδιά εξουσίας, σιτιζόμενοι στο πρυτανείο δια βίου και γινόμενοι μάστιγα για το λαό χειρότερη από όλα τα Μνημόνια. Συμπαθάτε με για την απρόσφορη γενίκευση – οι εξαιρέσεις, όπως πάντα, επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Δημήτρης Τριανταφυλλίδης
Είμαι Ρώσος διανοούμενος. Στη Ρωσία έχουν επινοήσει αυτόν τον όρο. Στον κόσμο υπάρχουν γιατροί, μηχανικοί, συγγραφείς, πολιτικοί. Σ' εμάς υπάρχει η ειδικότητα: διανοούμενος. Είναι εκείνος που αμφιβάλει, υποφέρει, διχάζεται, αίρει τις αμαρτίες, μετανοεί και γνωρίζει με ακρίβεια τι θα πει ηρωισμός, συνείδηση κ.λπ. Το όνειρό μου είναι να πάψω να είμαι διανοούμενος".
Γιούρι Ολέσια.
Γιούρι Ολέσια.
[πόσο επίκαιρο το κείμενο κι ας έχει γραφτεί πριν από μισό αιώνα και πλέον]
Πηγή: ΑΣτάικου
Ανάρτηση: ΑΣτάικου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου