...με αφορμή , ένα προσωπικό διάλογο........

...με αφορμή , ένα προσωπικό διάλογο........

με ρωτά η μικρή θυγατέρα μου χθες:
"Τι ακριβώς υπερασπίζεσαι;
Δεν είναι αλήθεια οτι η κατάντια μας τα τελευταία χρόνια είναι ένας υπόνομος;;
Μα, γιατί εξοργίζεσαι και μιλάς για πατρίδα οταν από παιδάκι θυμάμαι να θυμώνεις για την παντελή απουσία κάποιας σκέψης που θα ήταν σκέψη για το Κοινό μας (όπως το έλεγες) και όχι για την φρικτή αποχαύνωση;;
Γιατί υπερασπίζεσαι κάτι που έχει σκεπαστεί με τόνους λάσπης και κοπριάς με την βοήθεια ενός μεγάλου μέρους του ίδιου του λαού;;;
..............................
της απάντησα
"Υπερασπίζομαι  την ψυχή μας 
η πατρίδα μας δεν είναι το κράτος που το μετέτρεψαν σε οίκο ανοχής
δεν είναι όλοι όσοι την κτυπούν και την γκρεμίζουν
η πατρίδα μας είναι οτι μας ενώνει με έρωτα κι αγάπη σ αυτό τον τόπο, κάτω απ αυτό τον ουρανό, με λέξεις τις ίδιες χιλιάδων χρόνων με γέλιο και δάκρυ,αναμεσά μας μπερδεμένο με τον χρόνο, την μνήμη , το μέλλον
να προσθέσω και κάτι ακόμη
όλοι μιλούν σαν να έχουν συναντήσει μόνο λύμματα στη δική τους ζωή
εγώ, μιλώ, για ότι υπέροχο έχω συναντήσει και αγαπήσει μέσα στη ζωή
Αυτό υπερασπίζομαι
Αυτό
Και όλο αυτό είναι ΕΔΩ.Είναι δικό μας και των προγόνων μας. Είναι των παιδιών σου.
Τι θα πούμε στα παιδιά;;;
Αφήκαμε και πνιγήκαμε στη λάσπη;;
ή
Οτι, υπερασπιστήκαμε με θάρρος ότι είναι δίκιο και αστράφτει;;"

Αυτά

Στη φωτογραφία η Ιζαμπέλλα Ροσσελίνι

Πηγή: ΑΣτάικου
 Ανάρτηση: ΑΣτάικου