Το «αύριο» έγινε «souvenir» στην ταβέρνα της Σαντορίνης
Τι ήταν αυτό που έκανε μεγαλύτερη εντύπωση στον Ρόμπερτ Μακέημπ τότε; «Η φιλοξενία προς τον ξένο ήταν κάτι το εξαιρετικό: Οι Έλληνες φέρονταν στον επισκέπτη σαν να ήταν το τιμώμενο μέλος της οικογένειάς τους». Και συνεχίζει: «Θα σας διηγηθώ το δικό μου παράδειγμα, όταν πήγα στην Ίο, μαζί με έναν φίλο που ήταν ο οικογενειακός μας γιατρός στη Νέα Υόρκη. Ο δήμαρχος του νησιού, του παραχώρησε το κρεβάτι του και κοιμήθηκε στο πάτωμα, σαν να ήταν το φυσιολογικότερο πράγμα στον κόσμο. Για τα σημερινά δεδομένα, θα ήταν τρελό. Στη Σαντορίνη, ένα ακόμα παράδειγμα από το 1963: Την επισκεφθήκαμε παρέα με τον γιατρό που σας έλεγα. Όσες ημέρες μείναμε εκεί, τρώγαμε πρωί - βράδυ στη μοναδική ταβέρνα του νησιού, στον Λουκά στα Φηρά. Ήταν ένας πρόσχαρος, φτωχός άνθρωπος. Μετά από κάθε γεύμα πηγαίναμε να πληρώσουμε τον λογαριασμό για την παρέα μας, που ήταν συνολικά πέντε άτομα. Μας έλεγε πάντα “Αύριο”. Την τελευταία ημέρα πια, όταν πήγα να κλείσω τον λογαριασμό, αρνήθηκε να πάρει χρήματα και μου είπε με τις λιγοστές ξένες λέξεις που ήξερε. Μας είπε “ Souvenir”. Ήθελε να φύγουμε από το νησί και να τον θυμόμαστε. Και η αλήθεια είναι ότι τον θυμάμαι ακόμα...».
{Σκηνές ιστορικής συνέχειας στο Αιγαίο.}
Επί σχεδόν 5000 χρόνια, από το 3000 π.Χ μέχρι πρόσφατα, λίγα άλλαξαν στα νησιά του Αιγαίου ως προς τις υποδομές και τους πόρους που είχε στη διάθεσή του ο άνθρωπος.
Επί σχεδόν 5000 χρόνια, από το 3000 π.Χ μέχρι πρόσφατα, λίγα άλλαξαν στα νησιά του Αιγαίου ως προς τις υποδομές και τους πόρους που είχε στη διάθεσή του ο άνθρωπος.
φωτογραφία και σχόλιο από τον Robert McCabe
Πηγή: ΑΣτάικου
Ανάρτηση: ΑΣτάικου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου