μέσα σ όλα πλάκωσε κι ο Αύγουστος
και σαν ένας άλλος Κάισαρας
διατάζει
είστε καλά πολύ καλά , γελάτε, χαίρεστε υποχρεωτικά
και εγώ που έχω μια θλίψη όση το φεγγάρι
και μαζί της αγκαλιά μία χαρά, ρούγα στρωμένη ρίγανη στο καταράχι
δάγκωσα το υποχρεωτικό
επιβάτης σε αεροπλάνο που εκπέμπει may day
και βάλθηκα να στρώσω το μέσα μου
να το φτάσω μέχρι την άκρη
ακρωτήρι η πόλη , κάθε αύγουστο γίνεται άστεγη
τις πίκρες των ανθρώπων αγκαλιάζει
μιά τέντα το ουρανί
στο βάθος ο σκύλος κάτοικος του παντός
με την σκιά μας τραβολογιέται και τα βάζει
οι ακάλυπτοι --Αααα, οι θαυμαστοί ακάλυπτοι των πολυκατοικιών--- κάθε αύγουστο γίνονται μοναστηριού ταβάνι
ακόμη και τα περιστέρια αλλάζουν τρόπο, τόσο, που φαντασιώνονται οτι είναι αποδημητικά
Πηγή: ΑΣτάικου
Ανάρτηση: ΑΣτάικου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου