σήμερα στ Ανάπλι από τον Ανδρέα Εμπειρίκο
που στην "Οκτάνα" έψαλε
Ὀκτάνα θὰ πῇ ἀληθινὴ ἐλευθερία καὶ ὄχι ἐκείνη ἡ φοβερὰ εἰρωνεία, νὰ
λέγεται ἐλευθερία ὅ,τι χωρεῖ ἢ ὅ,τι ἐναπομένει στὰ ἐλάχιστα περιθώρια
ποὺ ἀφήνουν στοὺς ἀνθρώπους οἱ ἀπάνθρωποι νόμοι τῶν περιδεῶν καὶ
τῶν τυφλῶν ἢ ηλιθίων.
....................................
Η ματιά του Εμπειρίκου στο γαμήλιο ταξείδι του με τη γυναίκα του Μάτση Χατζηλαζάρου
Την επομένη φύγαμε για την Αθήνα. Κοντά στην Επίδαυρο, σταματήσαμε μία στιγμή, για ν’ ανάψω ένα τσιγάρο. Είχα τραβήξει μόλις μία ρουφηξιά, και ετοιμαζόμουν να περάσω την πρώτη ταχύτητα στο αυτοκίνητό μου, όταν εσκίρτησε απότομα εις το στήθος μου η καρδιά μου. Προς τα δεξιά, πενήντα μέτρα εμπρός μας, ένας ψηλός και λυγερός κάτασπρος γέροντας περπάταγε με βήμα γοργό και ελαφρό μπροστά μας, παίζοντας μία φλογέρα. Ήταν γιομάτος νειάτα και ορμή... Και η φλογέρα του δεν ήταν φλογέρα ενός βοσκού... Ήτανε κάτι, που ουδέποτε είχαμε ξανακούσει...
«Κοίταξε, κοίταξε...» είπα στην γυναίκα μου.
«Ναι, ναι», απήντησε η Μάτση, «είναι ο Μήτρος Τραγανάς...»
«Όχι, αγάπη μου» της είπα με άγριο κτυποκάρδι. «Δεν είναι ο Μήτρος μονάχα... Είναι ο Παν και σέρνει στο κατόπι του κ’ εμάς και την Ελλάδα και όλον τον ντουνιά».
Ανδρέας Εμπειρίκος, «Μήτρος Τραγανάς» (από τους Κύκλους του Ζωδιακού)
* Ο Ανδρέας Εμπειρίκος, φωτογραφημένος από τη σύζυγό του Μάτση Χατζηλαζάρου στο Μπούρτζι κατά τη διάρκεια του γαμήλιου ταξιδιού τους τον Ιούνιο του 1940
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου