Γράμμα στην Αδελφή μου
"Στην παράνοια,ενός ακατανίκητου συνόλου
με κοπιώδη τρόπο
πατώ από νετρίνο σε νετρίνο
Θαρρώ οτι άνοιξε ένα πέπλο
Πολλοί τρελάθηκαν κι άλλοι τρέμουν μπροστά στην οδύνη
Οι παλιοί φίλοι χάθηκαν
Παραμένω πάντα φίλη με του βραδιού την σιωπηλή του Ηριδανού καταιγίδα
Μόλις ξημερώνει, λες και φυτρώνω στη Γη από την αρχή
Στο τέλος θα νικήσουμε την γάγγραινα της φθοράς που μας σκοτώνει
Τότε, θ άναψουμε στον Όλυμπο λαμπάκια και στον Αη-Γιώργη κεράκια
Με ευχές θα καβαλήσουμε του Πήγασου την ράχη με το πέρας του Έαρος
που θα έχουμε τον Γαλαξία ισιώσει από την παρανοειδή σκολίωση της ανθρώπινης αχαριστίας
Οι αχάριστοι δεν γνωρίζουν την αθωότητα και πάντα την μπερδεύουν με τη δική της ελλειπτική και
σκοτεινή όραση
Σ αυτό υπερέχουμε
Σε φιλώ με ανανεομένη υπόσχεση
να παραβγούμε στων πετούμενων την μελωδία
Η αδελφή σου"
για την αντιγραφή Α.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου