ΣΠΥΡΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μια κατάρα που έδινε η γιαγιά μου (Ράχες Γορτυνίας Αρκαδίας) ήταν : "κακό σιγενικό να τον πιάσει".
ΣΤΟΙΧΕΙΩΝΟΥΝ ΤΟΝ ΝΟΥ ΜΟΥ
Στοιχειώνουν το νου μου λέξεις, όπως
παταλιά, κιώνω, κατακιάζω, πιλάλα, (γ)κλιτσινάρα, αρνάρι
τηλώθηκα, τσιρικώνω, αρτσίδι, στρεκλάω, σιγενικό,
δρούγα, χαράρια, αρμακάς, σκαπέτηκε, στρουμπούλι… *
…Και άλλες που κανάκεψαν τα μικρά μου χρόνια
και πια δεν θυμάμαι…
Τις πήρανε μαζί τους τα στόματα
που έκλεισαν για πάντα…
Ίσως να έχει κάπου και η γλώσσα
το δικό της κοιμητήριο…
Να ‘ξερα πού, να μπορώ να πηγαίνω…
Να τους ανάβω κερί και να θυμάμαι….
ΒΑΣΙΛΑΚΙ 17/4/2018
* Μετά από αίτημα απόδοσης των νοημάτων :
παταλιά= ανάσκελα
κιώνω= τελειώνω
κατακιάζω= καταφέρνω να φάω μεγάλη ποσότητα και σε γρήγορο χρόνο
πιλάλα=τρεχάλα
(γ)κλιτσινάρα= ο πίσω τένοντας που κινεί την φτέρνα
αρνάρι= τριβείο που λείαιναν τις οπλές των αλόγων
τηλώνομαι= χορταίνω (τήλος στον Όμηρο η μπουκιά)
τσιρικώνω το άλογο = καλπάζω με το άλογο
αρτσίδι= μούσκεμα
στρεκλάω= παραπατάω (μετά βίας στέκομαι όρθιος μην πέσω)
σιγενικό= το κρύο που δεν αντέχεται... ο δυνατός παγωμένος αέρας...
δρούγα= εξάρτημα της ρόκας
χαράρια = κατασκευή από βέργες ξύλινες και σχοινί για το κουβάλημα του άχυρου
αρμακάς= σωρός από πέτρες συνήθως σε μια άκρη του αμπελιού
σκαπετάω =εξαφανίζομαι τρέχοντας πίσω από χαμηλή ράχη
στρουμπούλι = στρογγυλή πέτρα λεία από την ποταμιά που χρησίμευε για το τρίψιμο του αλατιού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου