Η φτώχεια σήμερα αποτελεί γερή άσκηση για τον άνθρωπο και από τις δύο πλευρές
Από την μία μεριά ο φτωχός που θα πρέπει να συνεχίσει να ίσταται μετά την οδύνη που αναγκαστικά θα βιώσει...Να ίσταται ακέραιος και θαρραλέος υπερβαίνοντας εκ των έσω τον γκρεμό
Και από την άλλη ο άνθρωπος που δεν βιώνει την φτώχεια άρα αισθάνεται ασφαλής που θα πρέπει το αίσθημα ασφάλειας να το ανταποδώσει συνεχίζοντας και αυτός να ίσταται ακέραιος και ηθικός.
Αυτός θα πρέπει να βιώσει απολύτως την υπαρξιακή του οδύνη ανακαλύπτοντας οτι είναι ο άλλος...και δίχως τον άλλον είναι μηδαμινός και ασήμαντος..!
................................
τελευταία θυμάμαι κάποιες επισημάνσεις από γηραιότερους σε παλαιότερες εποχές...
έλεγαν φερ ειπείν.........
"ο ξένος φτωχός που θα τον δω για λίγο μου είναι αγαπητός
ο δικός γείτονας ή συγγενής μου είναι απεχθής......"
και συνέχιζαν...........
"αν γίνεις φτωχός στη χώρα σου ..να μη το πεις σε κανέναν παρά μόνο όταν πάρεις απόφαση να αγωνιστείς"........!
..........................την φτώχεια την αντιμετωπίζουμε όπως τις κηδείες,που ακολουθούμε τον νεκρό με κρυφή χαρά επειδή δεν βρισκόμαστε στην οριζόντια θέση του...................
το κακό με τη φτώχεια είναι ότι είναι απρόβλεπτη και καταιγιστική και δε σκοτώνει με τη μία.......
τελευταία αφορά όλο και περισσότερους αλλά πεισματικά δεν το αποδέχονται σαν να πρόκειται για ...λέπρα ή σύφιλη....................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου