Εχω την αίσθηση οτι πλησιάσαμε στο μπεκετικό σημείο
όπου σ ένα τοπίο που θυμίζει κάτι απ τα παλιά
οι άνθρωποι αναμένουν τον Γκοντό
και εντός της ερημίας όσο περιμένουν ερημώνονται
και ξεφλουδίζουν τα ανθρώπινά τους
Οι έχοντες την έπαρση οτι για αυτούς είναι όλα λυμένα θα βρεθούν σε ρείθρο να βαδίζουν κουτσά -το ένα πόδι στο λιγνό της βροχής ρυάκι -το άλλο στο πεζοδρόμια και κλαίγοντας δεν θα αντιλαμβάνονται τον λόγο
Οι άλλοι εαν είναι αλάνια θα πάρουν με ρεσάλτο τα κάστρα
Παλιά συνταγή, αλλά δοκιμασμένη
δρομάκι στα αγαπημένα μου Χανιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου