διακατέχομαι από την αγωνία οτι κάποια στιγμή-λαμπρή και καταιγιστική όπως την περιγράφω-θα σημάνουν καμπάνες
και θα περάσει ένας χρόνος για να σηκωθούμε επειδή στο μεταξύ
τα πλήκτρα θα μας έχουν καταπιεί
Ακλιτον ως η αγάπη μη επικρεμάμενη ουδέποτε έκπτωτη δρόσος ως η ροή των θαλασσινών υδάτων Ακλιτη η Αγάπη ως αίτιον και αιτιατό της σε εαυτόν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου