Δημήτρης Παπαδίτσας (Σάμος 1922 – Αθήνα 1987)
Από την ποιητική συλλογή «Το Παράθυρο»
Γιατί έχω μέσα μου ένα νεκρό πουλί κι εσύ το λυπάσαι Γιατί μου κρατάς τα χέρια και τα δικά σου χέρια τα” χω κρυμμένα στον ύπνο μου Γιατί το σώμα σου μοιάζει με όνειρο που ακολουθεί τις πράξεις μου όλη τη μέρα και λίγο-λίγο μου έρχεται στη μνήμη Γιατί μου λες για την αγάπη Μου λες πώς αποχαιρετιούνται δύο κι αφήνουν την αγάπη μόνη Σαν το μαργαριτάρι έξω απ” το στρείδι του Γιατί μου λες πολλές φορές για την αγάπη ότι είναι σύμπτωση Γι’αυτό σ” αγαπώ Γιατί σ” αγκαλιάζω πάντα κι απέναντί μας μια μέρα σημαδεύει την αγάπη μας όπως εμένα κάποτε με πυροβολούσε η νύχτα Γιατί είσαι το τραγούδι μου που λέω τα απογεύματα Γι’αυτό σ” αγαπώ Γιατί είσαι η αγωνία μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου