ΤΟ ΑΛΟΓΟ (άννα στάικου)

ΤΟ ΑΛΟΓΟ (άννα στάικου)

στην πόλη μου πάντα βλέπω ένα άλογο στον ακάλυπτο,

στον εξώστη,

στο κλιμακοστάσιο ,

στην ταράτσα,

στην στάση του λεωφορείου,

στο παγκάκι ,

στην είσοδο,

στο συντριβάνι,

στην γωνία που στρίβεις για να δεις την Ακρόπολη............

στο τρόλει

στην οροφή του τρόλει

στην νερατζιά

στο ψηλό λιανό κλαδί ένα άλογο καλπάζει

παρέα σε νυσταγμένο τριζόνι κάνει

το τριζόνι γίνεται άλογο και το άλογο

αναβάτης

στην πλάτη δακτυλήθρα

του ελάχιστου γρύλου

χλιμιντρά το έντομο

γρυλίζει τ αλογάκι

και γω αυτά κοιτώ

και χάνομαι απ το μαχαίρι και απ το κακό

και........

κανείς δεν λογαριάζει αυτόν που τους γρύλους θαυμάζει

<κάποτε δημοσιευμένο αλλά δεν θυμάμαι κι άλλωστε είναι αδιάφορο

ουδεμία η αξία του γράφοντος λόγω κοινής θέας

η αξία είναι φλεβική καταγραφή κι επομένως ουδείς σ αυτό έχει την ιδιότητα του παρατηρητή >

Πηγή: ΑΣτάικου

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου