Το ερώτημα είναι ένα
---Μπορούμε να αντιληφθούμε την πληροφορία;;
---Διαθέτουμε ακέραιο τον αξιακό κώδικα για την διάκριση της πληροφορίας;
---Παραμένει αλώβητη και ως κοιτίδα η συλλογική ευθύνη έστω και κατ ελάχιστο σε κάποιο του πληθυσμού τμήμα;;
Το παραπάνω αποτελεί συζήτηση πολλών σελίδων ή ωρών επειδή χρειάζονται ακριβείς ορισμοί για τις αναφερόμενες έννοιες και την προσαρμογή τους στο σημερινό χρόνο.
Η αρνητική απάντηση προερχόμενη μέσα από την ερευνητική μας ματιά στο σύνολο της κοινωνίας θα μας απαντήσει και στο κυρίαρχο ογκώδες θέμα- που είναι η αδυναμία να αντιληφθούμε την έκλειψη της ελληνικότητας που μας περισφίγγει ιδιαιτέρως απειλητικά και θα λεγα σαρωτικά.
Το πιό επικίνδυνο μέχρι θανάτου όμως σύμπτωμα είναι το σύνδρομο διαφυγής και εγκατάλειψης.
Και αυτό για να το κάνει κάποιος, ρίχνει τις ευθύνες σε όλο το τοπίο περιλαμβάνοντας τόπο και ανθρώπους , ρίχνει ανάθεμα μαύρο, φέρνει αποδεικτικά στοιχεία την ρητή ετυμηγορία παντός αφ υψηλού τάχα γνώστη ιστορικού ή ειδικού.
Από την άλλη ισταται όρθιος ο πατριωτισμός κάποιων ψυχωμένων
Αυτών και όσων γνωρίζουν τα άθλια, ψηλαφούν τα άδικά, κλαίνε για την κατάντια μέρους του πληθυσμού και παρά την άδοξη ιστορική στιγμή
ορκίζονται με την ζωή τους για την μάχη σωτηρίας μιας άθλιας πατρίδας.
ΑΥΤΟΙ δεν πιάνονται. Είναι Ακρίτες των περασμάτων
Εγώ όμως αυτούς αγαπώ και αυτούς υποστηρίζω
φωτό Πλατεία Βικτωρίας, Κέντρο Αθήνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου