ΛΑΜΠΡΗ
"..Κάθε Λαμπρή με κυρίευε μια ανεξήγητη έκσταση
Ολοι τριγύρω αγκαλιάζονταν και φιλούσε ο ένας τον άλλον αλλά σε κείνο το φιλί, αναπηδούσε, μια σπίθα-ξεχωριστή-που όλη την χρονιά δεν την απαντούσα
Η ολονύχτια αφιέρωση στον οβελία , κάτι σαν την όρχηση με ρυθμικό επαναλαμβανόμενο χορό που τα βήματα ζωγραφίζονταν στα βλέμματα και στις συσπάσεις του προσώπου
Κορυφαίος ήταν ο παππούς
Αυτός, που κατά την περιστροφή στον οβελία άδειαζε ένα ποτήρι κρασί στο σφάγιο δίνοντας , τον τόνο της έναρξης του οίνου και την γιορτής
Τότε ξεκινούσαν τα μυστήρια
Η φυλή μας ενωνόταν
Ο χρόνος εξαφανιζόταν από τον άβακα και εμείς αναπηδούσαμε μες στις αυλακιές της κυματικής στροφής του αιθέρα
.........................................
Αργότερα , αναλογιζόμουν ότι η Λαμπρή έδειχνε ως αρχαία στήλη του Ερμή τον δρόμο στον οδοιπόρο διαβάτη στον κύκλο της ζωής......
Το ίδιο κι ο Χριστός
Σηματοδότησε το αληθές ότι την Λαμπρή την κουβαλάς, και εσύ, το έκθαμβο λάμπος της, φανερώνεις
Ολη αυτή η σκέψη με στεφάνωνε με μια έκσταση λόγου και αιτίας
μαζί με την θέρμη στην πνευματική έξαρση
με το ανεξήγητο και την απορία της επόμενης στο χορό στροφής.."
αποσπ από το "ΕΝΤΑΥΘΑ" Α.Σ.
φωτό Ορεινά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου