ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ
Μέρες μνήμης του εικαστικού -καλλιτέχνη, Χρήστου Στεφανίδη.
Τον Μάϊο του 2010 αποχώρησε σε ηλικία 58 χρόνων.
Όλη του η ζωή ήταν αφιερωμένη στην τέχνη και την δημιουργία.
Η δεξιοτεχνία του απαράμιλλη στις μικρές φόρμες και κατασκευές. Στην καλλιτεχνική του διαδρομή αφοσιώθηκε κυρίως στο αμιγώς χειροποίητο κόσμημα . Αντλούσε την έμπνευσή του από την μεγάλη ελληνική παράδοση στην τέχνη .Ο τρόπος του στο μέταλλο θύμιζε την μοδιστρική στα υφάσματα !
Ολα τα αντικείμενα ήταν διαφορετικά μεταξύ τους ακόμη και αυτά που για λόγους πρακτικούς κατασκευάζονταν σε πολλά "αντίτυπα".
Το 1990 βραβεύτηκε σε διεθνή έκθεση στο Βερολίνο, κερδίζοντας το Α΄βραβείο εικαστικού κοσμήματος Η σειρά της βράβευσης είχε τον τίτλο "ΑΙΓΑΙΟ".
Τρία κοσμήματα με θέα από ψηλά.
Σαντορίνη, η Γοργόνα, ο Αη-Στράτης.
Από τότε εξέλιξε τον λιτό τρόπο δημιουργίας, αφαιρώντας την πολυπλοκότητα και κατακτώντας την δύναμη του απέριττου.
Οι συλλογές του εργαστηρίου σε ιδιάιτερα μοναδικά ένα πρός ένα ρολόγια επεσήμαναν οτι ο κάθε άνθρωπος, ονειρεύεται το δικό του ρολόι ως αιώνιο συνεχή χρόνο. Τα υλικά της κατασκευής ήταν φυσικά με επεξεργασία αρκετά πολύπλοκη.
Στη συνέχεια ως δάσκαλος σε ΙΕΚ εμφυσούσε την αγάπη στην δημιουργία με οδηγό την ομορφιά αποφεύγοντας την απάνθρωπη ασχήμια.
Ο Χρήστος Στεφανίδης, γιός Σμυρνιού του Μάνου Στεφανίδη, που βίωσε την δολοφονία του δικού του πατέρα στην καταστροφή της Σμύρνης και βρέθηκε με την μάνα του πρόσφυγας στην Αθήνα, είχε μπολιαστεί με την συμπόνια και την αγάπη στον άλλον.
Μεγάλωσε στα προσφυγικά της Ευελπίδων, περιοχή που δεν εγκατέλειψε έχοντας το εργαστήριό του στην περιοχή Γκύζη.
Ο Χρήστος Στεφανίδης δεν πρόλαβε το χειρουργείο που είχε προγραμματίσει εκείνη την εποχή.
Η κατάρρευση της δουλειάς αμέσως και ραγδαία μετά το 1ο μνημόνιο και την ένταξη στο ΔΝΤ υπήρξε γι αυτόν φονική.
Η καρδιά δεν άντεξε τις αλλεπάλληλες ακυρώσεις των παραγγελιών.
Εφυγε μιά Κυριακή πρωί, κρατώντας ένα φυλλαράκι δυόσμο από γλαστρούλα στο περβάζι της κουζίνας..
Με τον υπέροχο Χρήστο Στεφανίδη υπήρξαμε συνεταίροι και συνεργάτες τα 8 τελευταία του χρόνια.
Αμέσως μετά τον θάνατό του το εργαστήριο ΤΕΧΝΗΔΗΜΑ των
Χ Στεφανίδη-Αν Στάικου , έκλεισε δια παντός.
Πέρασα πρόσφατα από του Γκύζη και είδα την επιγραφή.
Τάχασα. Ρώτησα δίχως να πω τίποτε και μου απάντησε ο απέναντι κουρέας:
"Εδώ ήταν ένας σεμνός καλλιτέχνης. Πέθανε παιδάκι μου , δεν άντεξε, αποφάσισαν ν αφήσουν, άσβηστη, την ζωγραφιστή επωνυμία"
Αυτά τα λίγα έχοντας χρέος να φωνάξω ότι
"Οι μικροί δημιουργοί, αφανίστηκαν. Το βόλι στον ελληνικό πολιτισμό υπήρξε ακαριαίο"
άννα στάικου
Εργο Χρήστου Στεφανίδη με τίτλο
Μάνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου