Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΩΣ ΝΕΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ
Η ηρωϊκή Μνήμη δεν εμπεριέχει πίκρα και θλίψη
Αντιθέτως. Μέσω των ανδραγαθημάτων των ηρώων , επι του προκειμένου των ηρώων στρατιωτών, του 1940, μεταφέρεται στην σημερινή ψυχή μας , η αγαλλίαση της γενναίας πράξης τους και της αυταπάρνησής τους.
Τα αφιερώματα , οι εικόνες, οι ιστορικές αφηγήσεις, κυρίως οι εις βάθος ιστορήσεις όπου επέρχεται και η σύγκριση
Ποιός ανδραγάθησε από τους αρμόδιους διοικητές , ποιός λιποψύχησε, ποιός εκτελούσε εντολές αλλότριων και μας έβλαψε και ταυτόχρονα η σκιαγράφηση του χαρακτήρα που ξεπηδά από την γενναιότητα , και την θυσία της ζωής, προκειμένου να υπερασπιστεί την Πατρίδα μας.
Λίγο πολύ , με αυτό τον τρόπο δημιουργείται ο καμβάς γνώσης των γεγονότων.
Οπότε ξεπηδά και το συναίσθημα και το σκίρτημα ψυχής
Μια περηφάνια μας κατακλύζει που μέχρι πριν λίγα χρόνια με αμεριμνησία τσουγκρίζαμε και τα ποτήρια στην ...υγεία μας
Και την ηρωϊκή θυσία αρχίσαμε να την λιμάρουμε και ευχαριστημένοι στο επιδόρπιο φτύναμε τον κόρφο μας που δεν βρέθηκε η γενιά μας στο Καλπάκι .
Με τον ίδιο τρόπο συμπεριφοράς, ως ακόλουθοι σε κηδείες μη κοντινών και επιστήθιων προσώπων, όπου παριστάμεθα κυρίως να δούμε με τα δικά μας μάτια οτι στο ξύλινο κουτί δεν είμαστε εμείς , αλλά κάποιος άλλος
Μνήμη λοιπό του 40
Κύλησε μέσα από χρόνια δύσκολα καθ ότι η ίδια η μνήμη μαχαιρώθηκε από φαλτσετιά τρέχοντας να αποτρέψει τον εμφύλιο, οπότε αιμορράγησε από την πρώτη στιγμή
Οποιος έκρυβε μέσα του την μεγάλη περηφάνια --και δεν ήταν λίγοι, μιλάμε για το μεγάλο μέρος της Ελλάδας μετ ολίγον ήταν ύπόπτος εθνικοφροσύνης και ως αναθεμα, έτρωγε την ρετσινιά οτι διέτρεχε τον κίνδυνο να μεταπηδήσει σε ακραίες καταστάσεις όπου...τί οπου ... θα γυρνούσαμε πίσω και χωρίς την περήφανη νίκη.
Περίπου κρεμάσαμε πάνω από τις κεφαλές μας στην θέση της λάμπας του ανακριτή και του δήμιου ως στιλέτο κρεμάμενο, την μόνιμη επωδό της απειλής ενός εμφυλίου εαν δεν συμφωνούν οι μεν με τους δε.
Αυτός ο σκόρος έβγαλε δόντια πριόνια και μας κατασπαραζε λίγο λἰγο...
Και όλο αυτό το σύμπλεγμα που εν πολλοίς αποτελεί αίτιώδες υπόβαθρο για την ευκολη μετατόπισή μας πολλών ανθρώπινων υποχωρήσεων στο σήμερα , αδειάζοντας το βάθρο του ήρωα με βία και βάζοντας ζαρντινιέρα στη θέση του προσώπου ,που μέσα από την θυσία του και γεννηθήκαμε αλλά και αναζητήσαμε την ουσία της ανθρωπιάς μας
Αυτή η παραφροσύνη ξεβράστηκε από τον ουρανό,-στις μέρες μας, επειδή αίφνης και καταιγιστικά έριξε φως στο σκοτάδι
ΜΝΗΜΗ λοιπόν που το φως καταυγάζει φωτίζοντας το αναγκαίο, του ανθρώπου πεδίο.
Νέο πεδίο;;
Ναι νέο . Οπως η θάλασσα είναι πάντα νέα. Οπως ο έρωτας είναι πάντα νεος. Οπως τα άστρα ακόμη κι όταν σβήνουν ως νέα σβήνουν (σβειούν ίσως ακριβέστερα)
Η ΜΝΗΜΗ , πράξεων συνείδησης αποτελεί ορόσημα συνείδησης κι επομένως στοιχείο φωτός
Το Φως είναι η συνείδηση
Η ευχαριστήση (η ηδοσύνη) στην μνήμη από σήμερα έχει προσβάλλει με δόρυ το ψεύδος της θαμπής απάτης
Στην θραύση του πλαστού , παρέμεινε ο Στρατιώτης, και ένας λαός που τον κράτησε στην αγκαλιά του όπως η μάνα το μωρο , η γυναίκα τον άντρα, ο πατέρας τον γιό του στην Α τάξη του σχολείου, ο δοτικός δάσκαλος τον μαθητή στο πρώτο μάθημα και τρέμοντας να ενώσει την γλώσσα και την γαρφή με τα χιλιάδες χρόνια
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ
Και έπρεπε να σκοτωθεί Γιατί καμία εξουσία ισχυρή δεν μένει όρθια με λαούς και έθνη που έχουν γαλουχηθεί με αυταπάρνηση και έρωτα σφοδρό για την ελευθερία
Τωρα βέβαια, μας διακατέχει και μια αγωνία και ένας φόβος
Καθ ότι αυτά τα ψεύδη ήταν και κάποια λύση βρε παιδί μου
ΜΝΗΜΗ ως αστραπή και καταιγίδα
Καθόλου άσχημα
Προφανώς πολύ καλύτερα !!
Στώμεν καλώς που θα έλεγε κι ο φαντάρος στο φυλάκιο στο Καλπάκι
Καλό απόγευμα αγαπητοί φίλοι και να βάζετε στον καφέ ζάχαρη από καρύδα, ελάχιστη στην άκρη του κουταλιού κι ο καφές γίνεται ηδύποτο
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΗΝ 28/10/2021
εν αθήναις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου