Με αφορμή την σημερινή επέτειο του θανάτου του Νίκου Καζαντζάκη, ένα απόσπασμα από τις "Επιστολές προς Γαλάτεια"
"...Μου λες πως νιώθεις πως είμαι τώρα πολύ μακριά σου.Στον κόσμο εγώ,κανέναν άλλο δεν αγαπώ από σένα.Είσαι η μόνη ατομική υπόσταση που με συγκινεί έως θανάτου.....
Δεν ξεχωρίζω κανένα πρόσωπο - όλα είναι πνιγμένα στο κίτρινο φως της ματαιότητας.Δεν ξεχωρίζω πατέρα ή αδελφή,μήτε φίλους μήτε τον εαυτό μου.Μόνο εσένα ξεχωριζω και θα 'θελα να μπορούσα όλη τούτη τη μάταιη,άθλια ,ακατανόητη στιγμή να την κάμω αθάνατη.Το πρόσωπό σου θα 'θελα πάντα να βλέπω αιώνια,να μην χαθεί από τα μάτια μου,όλη η δύναμη,η ζωή,ο έρωτας του προσώπου σου. Είσαι το μόνο άγιο πρόσωπο,μέσα στο χάος του Θεού.
Δεν ξέρω πως να λέω λόγια τρυφερά,δεν ξέρω πως να σου μιλήσω,για να νιώσεις ,για μια στιγμή,πόσο σ' αγαπώ."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου