‘Έστιν οὖν Τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας
μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστου τῶν εἰδῶν
ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι’ ἀπαγγελίας, δι’ ἐλέου καὶ
φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.
..............ο ορισμός της Τραγωδίας από τον Αριστοτέλη
.............................................................................
Δεν είναι καθόλου αναγκαίο να υπάρχουν αίμα και νεκροί μέσα σε μια τραγωδία. Αρκετό είναι να έχει
σπουδαία δράση, τα πρόσωπα να είναι ηρωικά, τα πάθη να διεγείρονται και όλα να αναδίδουν αυτή τη
μεγαλόπρεπη θλίψη που αποτελεί την απόλαυση της τραγωδίας.
Racine (Πρόλογος στη Berenice, 1668)
..........................................................................
Ο τραγικός ήρωας δεν γνωρίζει την τρομερή ευθύνη της μοναξιάς. Απ’ την άλλη μεριά, μπορεί άνετα
να κλάψει και να θρηνήσει με την Κλυταιμνήστρα και την Ιφιγένεια – και τα δάκρυα και τα κλάματα
καταπραΐνουν, οι ανέκφραστοι όμως αναστεναγμοί είναι μαρτύριο.
Kierkegaard (Φόβος και Τρόμος), 1843
......................................................................
Αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου