Η φρίκη που θα επιστρέψει 3 | Τα παιδιά στο στόχαστρο
(απόσπασμα από το κείμενο των dangerfew )
Για να συνειδητοποιήσουμε βαθιά τι συνέβαινε —μας λέει ωραία ο Τσέστερτον το 1923—,
«ας φανταστούμε τους αξιότιμους κ.κ. εμπόρους του Μάντσεστερ με τα ημίψηλα καπέλα και τα καλοχτενισμένα μουστάκια τους να πηγαίνουν κάθε Κυριακή πρωΐ στο ναό για να παρακολουθήσουν τον ιερέα τους να ψήνει ζωντανό ένα μωράκι».
Θα πείτε ότι σήμερα δεν λατρεύεται πια ο Μολώχ, ούτε και επικρατούν οι ιδέες του Πουριτανισμού. Όμως ας μην αφηνόμαστε να μας παραπλά το λούστρο πολιτισμού, με το οποίο είναι βερνικωμένες οι σύγχρονες κοινωνίες μας. Η εκμετάλλευση και κακοποίηση των παιδιών συνεχίζεται ασταμάτητη, ακόμα και στις πιο ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης.
Θα πρέπει λοιπόν να ανοίξουμε καλά τα μάτια μας και να προσέξουμε το εξής : η σημερινή πύκνωση των φαινομένων συλλογικής βίας και κακοποίησης παιδιών συνδέεται άμεσα με το γεγονός ότι, σήμερα, κουνώντας με έπαρση τη σημαία της «απομάγευσης» και του ρασιοναλισμού στα πάντα, τείνουμε ολοένα και περισσότερο να θεωρούμε τον ωμό ρεαλισμό και την περιφρόνηση της ευσπλαχνίας και του ελέους σαν δείγματα ευφυΐας, ικανότητας και «προχωρημένου» πολιτισμού! Με τέτοια μυαλά, πώς περιμένουμε να υπάρξει αγάπη, ευσπλαχνία και έλεος απέναντι στους κατά τεκμήριο περισσότερο αδύναμους συνανθρώπους μας, τα παιδιά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου