Λίγο πριν την Άνοιξη, Στρατής Μυριβήλης
(απόσπασμα)
Στ' ακρογιάλια του Αιγαίου η άνοιξη βγαίνει από τη θάλασσα. Ένα πρωί ο αγέρας φέγγει πιο γαλάζιος, τα κύματα ξεδιπλώνουν στον άμμο το νέο ρυθμό με κοντές αναπνοές. Το πέλαγο μυρίζει φρεσκάδα, παντού το κεντάνε σύντομες απανωτές αστραψιές. Τότες ανοίγουν πάνω στα τρεμουλιάρικα νερά κύκλοι ασημένιοι, μ' ένα χρώμα σαν το στήθος του παγονιού. Είναι αμέτρητοι, ο ένας μέσα στον άλλον, ο ένας κυνηγά τον άλλον. Έτσι ως τον ορίζοντα.
------------------------------
Συνοπτικό χρονολόγιο 15/02/2022
Ακρόπορον πλοιάριον , φλεγόμενον ιστίον, αιθαλομίχλη ρίπτον
--------βωμοί δώροισι φλέγονται -----
Αστράπτον φευγαλέα τα κατάρτια και οι μάινες
Ιαχή των αετὠν και γερακιών
Οπου βωμοί ο άνθρωπος
Και όπου πυρ, το πνεύμα
Κάτι σαν τους Εξοδίτες του Μεσολογγιού
Σαν την Ανοπαία της Σπάρτης
Οπως ο Διάκος, με ρέοντα ανθόφυλλα αμυγδαλιάς
Σαν τον κόρακα που άνοιξη λαξεύει τις εγκοπές των φτερών, να ομοιάσει με τον βράχο, λίγο πριν το θέρος να αντιλαλήσει στο Αιγαίο πώς η Τροία έπεσε
Μονάχος ο Ελληνας σε σταυροδρόμια στη γη
αναμεσα από τα λέλουδα ακροπατητί το φρόνημα λαξεύει με άφαντο το παράδειγμα με φρύγανα σκεπασμένο το μνημείο της δικής του λογικής
φωτό livaniana
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου