Νεολιθικὴ νυχτωδία στὴν Κρονστάνδη Νίκος Καρούζος

Νεολιθικὴ νυχτωδία στὴν Κρονστάνδη

Νίκος Καρούζος

Νεολιθικὴ νυχτωδία στὴν Κρονστάνδη

Τραυλίζοντας οἰκουμένη καθὼς

ἡ πραγματικότητα χωλαίνει κι ὅπως

ἀσπροφωλιάζει ἡ λευτεριὰ στὸν ἄστοργο πάγο

περικαλιόμαστε τὴ σώτειρα τήξη.

(Νὰ ἰδοῦμε ἂν ἡ ἄνοιξη θὰ συνδράμει τὰ ὄνειρά μας.)

Ἕνας ναύτης: Τὸ μυαλὸ πῶς μαλακώνει στὰ Οὐράλια;

Ἕνας ἄλλος ναύτης: Τί θέλεις νὰ πεῖς; Δὲν κατάλαβα.

μουχλιάζει τὸ τηλέφωνο, εὐδαιμονία

..........................................

Δούλα τοῦ φωτὸς πεταλούδα, φτερὰ καὶ χνούδι

σὲ ἐξωφρένεια!

Ὁ ἔκλυτος Δίας κρατεῖ κεραυνοὺς ἀναφαίρετους

δίχως ἀκόμη πυροδότηση

χορταίνοντας ὅραση βλακείας

καθεζόμενος ὑπεράνω πάσης κοσμολογίας.

Κ᾿ ἡ μούρη τῶν ἀλόγων τοῦ Φαέθοντα ἔναντι τοῦ

κενοῦ με ἄφρη κοσμικῆς ὕλης.

Ἀσθενοφόρο γρήγορα γιὰ τὸν βασιλέα Λήρ!

Εὐωδιάζουμε ἀπὸ τρέλα.

Δὲν πιάνουν τὰ φρένα,

χανόμαστε στὴ διαιρετότητα τοῦ Ζήνωνα.

................

Ἡ Ἄννα (ποὺ πλησιάζει): Τί νέα ἔχουμε ἀπ᾿ τὴν πραγματικότητα;

......

Νικολάι: Φοβᾶμαι, σύντροφε. Καὶ ἡ ἐπίθεση ἐπίκειται.

Ὁ Λένιν ἔχει ἐμπλακεῖ στὴ μοῖρα.

- Πανάκριβα ραφτικά.

φωτό Αντρέι Ταρκόφσκι----Η θυσία

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου