Κρένει διάφανα το άπειρο
Φθέγγεται άλαλο το Στερέωμα
Συντρίβεται οτι μας χώριζε
γεννιέται η ένωσή αδέσμευτη
Φτάνει το χέρι μου τη δική σου παλάμη
Πάλλεται ο αυγερινός και τα κορμιά μας
γίνονται αστέρια βροντερά με χρυσό ποτάμι στα σπλάχνα
Γήινο Πεδίο .................. Απ ότι φαίνεται είμαστε για τα καλά χωρισμένοι εμείς οι άνθρωποι Οι μεν και οι δε Και δεν μιλώ για τους ύπα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου