"Όταν κτυπά την πόρτα σου ο ασθενής, πάνω απ όλα είναι ο Ανθρωπος που ασθενεί...
Όσο με τρέμουλο περιγράφει τον πόνο που τον έχει καταβάλει, η θέα του σιγά -σιγά θυμίζει τον πρώτο στην οικουμένη ασθενή, αυτόν που θα έτρεχε σε κάποιον που είχε άλλους γιατροπορέψει Ο εμπειρικός εκείνος γιατρός ίσως του πρόσφερε βοτάνια, μπορεί και κάποια αυτοσχέδια ιάματα, αλλά περισσότερο και πάνω απ όλα γιατρός και ασθενής ήταν δυο άνθρωποι έρμοι σ έναν κόσμο αυθεντικής φυσικότητας και ο γιατρός έβλεπε την άβυσσο που ενδεχομένως έπεφτε ο ασθενής του
Αυτό ήταν το κοινό τους Αυτό ήταν ο ιερός δεσμός τους
Ο ασθενής στον χαμό του κι ο γιατρός πεσμένος μαζί του ,στην άβυσσο να τείνει το χέρι του να τον γλυτώσει
Ομως για να βουτήξεις στο χαμό του άλλου γίνεσαι ο ίδιος άβυσσος
Και φέρνεις μπρός σου μια Κυριακή των Βαγιώνε
Φέρνεις στα μάτια σου αυτόν που έτρεμε από αγάπη για τον άλλον
Τότε αντιλαμβάνεσαι ότι
----όταν ο ασθενής σωζόταν , τι να κάνει ένα κέρμα στο γραφείο μου
Εγώ είχα κατέβει στα μυστήρια της θανής του μαζί του
Μετ όλίγον πήρα την απόφαση να μη χρεώνω άνθρωπο
Εξω από την πόρτα μου , εκαλλιγράφησα την εξής ταμπέλα:
"Ασθένη μου , μη φέρεις ουτε χόρτα από το περιβολάκι σου,
Να περάσεις την πόρτα με χέρια άδεια
Αλλιώς δε σου κάνω για γιατρός"
.........................
Μετά από μήνες δεν είχα ουτε ένα θάνατο
Επανέφερα και τους ετοιμόρροπους ηλικιωμένους
Ήμουν ευτυχής για την σκέψη και το μέτρο το θεραπευτικό που επήρα
Αυτή η χαρά ήταν η αποζημίωσή μου"
---------------------------------------
Αφιέρωμα για την Κυριακή των Βαϊων ...
άκλιτον ΑΣ
φωτό Δημ Στάικος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου