Εαν ορίσουμε τον στοχασμό ως λειτουργία διάσπασης και επανασύνθεσης
του ανθρώπινου λογισμού , τι να πούμε για τον έρωτα;;
Ο φοβερός στοχασμός για να ανασυνθέσει χρειάζεται την πλήρη μοναχικότητα
σε πεδίο αβύσσαλέο, άλλοτε μέσα στο κρύο κι άλλοτε μες στην καταιγιδα
Δυό μαζί δεν γίνεται να συνυπάρξουν.
Ο αληθινός στοχαστής, αναζητώντας το αληθές, θέτει αντίπαλο τον εαυτό του και από εκεί θρυμματίζει την ύπαρξη την τόσο τρωτή με σκοπό να οδηγηθεί --ως λευκοντυμένος πένης--στην αλήθεια που ο ίδιος με τρόμο μέχρι τώρα απέκρυπτε
Μια διαδικασία άλλοτε μεγάλου φόβου, μερικές φορές μεγάλης αγωνίας , αλλά ένα μονοπάτι που αν το ξεκινήσεις δεν μπορείς να επιστρέψεις , μια και δομείς τα εσωτερικά σου στοιχεία αρτιότερα....κι αυτό το βιώνεις, μια και σε φέρνει κοντά,στον βαθύ ελεύθερο εαυτό σου
Και ο έρωτας ;;
Ο πιό αδίστακτος στοχασμός
Αυτός που δεν λογαριάζει το λογικό αλλά διαπερνά την ύλη και τινάζει στον αέρα κάθε περίβλημα της ψυχής;;
Ο έρωτας;;
Που μ ένα άλμα σε φέρνει σε σημείο που τους στοχασμούς, τους θωρείς σαν απλή παιδική γιορτή και τώρα ο λόγος και πάλι ο λόγος και η στροφή και η ψυχή ολόγυμνη, αναπηδούν σ ένα διάφανο πυρ;;
Και αφήνεις πίσω ριγμένο στην πλάτη σου τον κομπασμό, του πόσα πολλά μέχρι τώρα έχεις πετύχει
Και το έπαθλο το έρμο, είναι ένα μικρό μπλε πετραδάκι κάτι σαν τον λάπις αχάτη που το μασάς το γυροφέρνεις στο στόμα κι αυτός ο μικρός αχάτης--το έπαθλό σου δλδ--μεταμορφώνεται σε καρπούς που μπορεί να γεμίσει έναν πλανήτη σαν την γη;;
Τι να κάνεις με τον έρωτα , αν το ηλεκτρικό σου φορτίο ταιριάζει και γίνεται ένα με του άλλου, και η ελκτική δύναμη φέρνει τα νέφη σε ταραχή;;
Κι ένας τέτοιος έρωτας που σε κάνει να βλέπεις το δικό σου καράβι
άλλοτε σε βράχο και ύφαλο κι άλλοτε σχεδία με σταφύλια και γλάρους να ανεμίζουν στον λίβα , ένα καράβι που το λογάριαζες για επίτευγμα ... και τώρα ;;
Τώρα αυτός ο αδίστακτος έρως σε οδηγεί σε σημείο άλλο και τέτοια θέση που να βλέπεις το καράβι σαν αδυναμία αλλά πάντα δυνατή;;
Απ την αρχή επανασύνθεση των στοιχείων, βλέπεις με άλλη ματιά κι από άλλη θέση
Υπέροχα δεν είναι;;
Είναι .
Και τώρα που βλέπεις όλους τους ανθρώπους όμορφους για περπατησίες άλλες ;;
Θαυμάσια η κοινή μας μοιρα και η θέληση-- πάντα ατομική να αγκαλιαζόμαστε σα να γνωριζόμαστε πάντα από την αρχή;;
Και εσύ;; Που δεν αφήνεις ένα ίσκιο τόσο δα να αποστρέψω το βλέμμα μια και το βλέμμα αδυνατεί ν αφήσει την λαμπρότητα ενός ερωτευμενου ματιού;; Βελούδινο αμύγδαλο με την γεύση κερασιού;;
Και εγώ -η ασκητης του αυτοελεγχόμενου νου, μετά από πολλές δύσβατες πορείες--πώς να φτιάξω την νηφαλιότητα με πύρινο να πνέει στέρνο;; πώς αυτό να το κάνει κάποιος;;
Πώς να βρω την υποτείνουσα μεσα στον πυρετό της γδυτής ασημοφορούσας ψυχής;;
Αυτά κι άλλα πολλά και άλλα τόσα χορεύουν μέσα μου και χάνω τον βηματισμό μου
Ωιμένα και Ω !! ενός χορού με βήματα που να μην πατούν στην ορχήστρα
(τα ερωτήματα περί έρωτος δεν απαντάν σε τίποτε και σε κανέναν,απλά βιώνονται
λεύτερα από την ανθρώπινη συμφορά που με σκληρό τρόπο τα αλυσοδένει με σκέψη και τάχα γνώση )
Χρονογράφημα πολλών καιρών με εξομολόγηση αγνώστων μοιρών και συντεταγμένων !!
Μάιος 2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου