Ω..!! Νύχτα αστροφορούσα !!
Στάξε μελάνι στην λεπτή πένα -στην άκρη στη μύτη--του κονδυλοφόρου !!
Να σημειώσω στα πυκνά μελανά σου πέπλα το μέγα ηρωϊκό κατόρθωμα της μάχης στην Τροία
Την ώρα που ο Πειλάδης χολωμένος στην σκηνή του απεσύρθη
έσταξες αντί για απόσταγμα ανθέων
αντί για λασπώδη βροχή της χολής
εσύ Νύχτα έσπασες στα δυό το κάτοπτρό σου
αλήθεια πώς και ποιός το έκανε αυτό;;
και δηλητήριο υδραργύρου στάζεις και κόβει στα δυό την --υπόνοια--
Ο Πειλάδης ξημερώματα σπρώχνει από την πλάτη του και πετά στα πελάγη την καχυποψία
στη συνέχεια
ζωγραφίζει με λίγες γραμμές το αληθές συμβάν, νοητικά
Το ίδιο κι ο Αγαμέμνων καθεύδει φυλακισμένος από χιλιάδες οφιούχες υπόνοιες
και
ξημερώματα , την ώρα που ο λόφος χρυσοφορεί σα λόγχη, επαναφέρει από την ανάμνηση την
δυνατότητα να βλέπει χωρίς ίχνος καχυποψίας .......... ευθεία δίχως τεθλασμένη καμμία, στην κόρη του
ματιού
Ακολουθούν, αποφάσεις κι ενέργειες κεκαθαρμένες .....
____________________________
Αθήνα,
Στάζει το σύννεφο, το γκρίζο , ηλεκτρισμό με γραφή κεράτου στραμμένου ως λόγχη στον εαυτό του
Πώς έγινε και θρυμματίστηκε σε άπειρα κομμάτια η ανθρώπινη υπόνοια;;
Ακολουθεί κοπετός , οι άνθρωποι αισθάνονται ξεφλουδισμένο το δικό τους δέρμα
Και ωιμένα, με δέρνει άγρια χαρά
Πατώ στα θραύσματα παγωμένου κρυσταλλου της υπόνοιας
Ξεπηδά το αληθινό συμβάν το ηλεκτροφόρο, με απονενοημένες μικρές αστραπές
μέχρι την καταύγαση στην ψυχή
Ισως χωρίς την υπόνοια οι λέξεις ξεπηδήσουν , κάτι σαν μελωδία, μαζί και η συγχορδία
Ωραίο;;
Ωραία αν ξεπεράσουμε την καταστροφή
Σαν ένα φιλί χωρίς την φλούδα της φρικτής υπόνοιας που οδηγεί στην καχυποψία
φωτό Weegge N. Y. 1945
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου