Ανάπλι...Η Μάνα μου,
μιά βάρκα,ένα τεντόπανο,ένα καλάθι,νεράκι δρόσο, μοίρες πορείας, Καραθώνα.
Γλάροι στο διάβα μας, φωνή παιδική, φλύαροι χοροί της χαράς άδουν
ρόδινη η παλάμη
Χαρά του ψαρά
λάμπρή δουλειά,
με πλήρωμα μανούλες και παιδιά
Αφροκοπούν τ Αργολικού τα κύματα,
πανάκια λευκά,
τράνταζαν την παιδική κρύσταλλο- λαλιά
Σταθμοί σταθεροί της θάλασσας
του βράχου ειδωμένοι
Τα νερά,
αντανακλούν στα υψώματα και τρελαίνονται τα στερεώματα
Της Καραθώνας το Μοναστηράκι
βαπτισμένοι εμείς στα θαύματα
στο δικό τους αιθέρα
Η Μάνα μου και το γεύμα
Χεράκια κρίνα
στάχυ σπό την Τίρυνθα
φίλεμα γλυκό από του κάμπου τον καρπό
Λουζόμαστε στη θάλασσα,
συντελεσμένο θαύμα
Πικραλίδας φτερό η αγάπη,
τα θεία,
ο κάμπος,
η πέτρα,
το κάστρο,
ο θάνατος,
η γέννα ,
η Μάνα μου
στεφάνι άνθισμένων καρπών,
απλωμένη καρδιά
τυλίγει σαν λευκό πανάκι την παιδική χαρά
Και πάλι τα ίδια ...η ίδια διαδρομή...
Και ξανά κι ας λείπει
Και με το γύρισμα του αιώνα πάλι τα ίδια θάναι.
Η Μάνα μου....
Και Νυν και Αεί
___________________
ακλιτον ΑΣ (παλαιότερων χρόνων λίγο αλλαγμένο από το 2019)
___________________
φωτογραφία Georgios Kondis
μιά βάρκα,ένα τεντόπανο,ένα καλάθι,νεράκι δρόσο, μοίρες πορείας, Καραθώνα.
Γλάροι στο διάβα μας, φωνή παιδική, φλύαροι χοροί της χαράς άδουν
ρόδινη η παλάμη
Χαρά του ψαρά
λάμπρή δουλειά,
με πλήρωμα μανούλες και παιδιά
Αφροκοπούν τ Αργολικού τα κύματα,
πανάκια λευκά,
τράνταζαν την παιδική κρύσταλλο- λαλιά
Σταθμοί σταθεροί της θάλασσας
του βράχου ειδωμένοι
Τα νερά,
αντανακλούν στα υψώματα και τρελαίνονται τα στερεώματα
Της Καραθώνας το Μοναστηράκι
βαπτισμένοι εμείς στα θαύματα
στο δικό τους αιθέρα
Η Μάνα μου και το γεύμα
Χεράκια κρίνα
στάχυ σπό την Τίρυνθα
φίλεμα γλυκό από του κάμπου τον καρπό
Λουζόμαστε στη θάλασσα,
συντελεσμένο θαύμα
Πικραλίδας φτερό η αγάπη,
τα θεία,
ο κάμπος,
η πέτρα,
το κάστρο,
ο θάνατος,
η γέννα ,
η Μάνα μου
στεφάνι άνθισμένων καρπών,
απλωμένη καρδιά
τυλίγει σαν λευκό πανάκι την παιδική χαρά
Και πάλι τα ίδια ...η ίδια διαδρομή...
Και ξανά κι ας λείπει
Και με το γύρισμα του αιώνα πάλι τα ίδια θάναι.
Η Μάνα μου....
Και Νυν και Αεί
___________________
ακλιτον ΑΣ (παλαιότερων χρόνων λίγο αλλαγμένο από το 2019)
___________________
φωτογραφία Georgios Kondis
____________________________________
ΤΟΠΙΟ
Είναι ένα ελάχιστο μοναστηράκι όπου υπήρχε σε πεζούλα πέτρινη μια γκαζιέρα, χρειώδη όπως λάδι και νταμιζάνα με νερό, πετσέτες ολόλευκες , καρποί φρούτων Εκεί λοιπόν οι μάνες μας μαγείρευαν και πάντα μα πάντα έφτιαχναν και πατάτες τηγανιτές όσο εμείς κολυμπούσαμε ... Η αίσθηση που θυμάμαι είναι ένα σύμπαν με κελαρυστά μελωδικά ενθυμήματα .....Η δική μου μάνα πάντα ντυμένη στα λευκά με μεγάλο ψάθινο καπέλο και με γαλήνη πάντα ...πάντα ...και στα δύσκολα γαλήνη (αυτά τα ολίγα είναι αντιπροσωπευτικά για την Μάνα μου)
______________________________________
ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟ
Η Μάνα μου...
Ενας δρόμος,ένα παράθυρο,ένα πατζούρι,ένα μάνταλο ,
μιά σκάλα κι η Μάνα μου να τα λούζει με φως
Πώς τα κατάφερνε......!
Η Μάνα μου....
Ενα κελαρυστό γέλιο
μια φωνή μέλι
μια προσφοράς μορφή με ανεπαίσθητη βοή
ενα μαξιλάρι κατάχαμα στην ταράτσα
μέτρημα των πετούμενων
και μ άφηνε να την νικάω
Η Μάνα μου !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου