Ηξερα κάποιον που επιθυμούσε να τον ρίξουν ετοιμοθάνατο στην θάλασσα
Να αποσυντίθεται το κορμί του και να ταξιδεύει η απελευθερωμένη ενέργεια στα ρήγματα
στα σπήλαια, στα ηφαίστεια, στις κοραλλιογενείς εκφάνσεις των πεδινών νερών γύρω
από τις νήσους , περιδέραια στο λαιμό των νυμφών
Ανάσκελα λίγα λεπτά πριν την εκπνοή του , να βυθίσει ανεμπόδιστα τις κόρες στον ήλιο
κι ας βυθιζόταν στα σκότη
Ισως τρέχαν τα μάτια του δάκρυα ....Μαζί μ αλάτια ....Μαζί κι η πολλή αγάπη
Οτι έζησε κι ότι έκανε και τα λάθη και τα καλά ήταν φορτωμένα με τόση αγάπη
που ντρεπόταν να την ομολογήσει ......Λοιδωρημένη η καρδιά της περιπλάνησης σε εδάφη αγάπης
άυλα
----------------------Αθήνα κέντρο της πρωην πρωτεύουσας δήθεν των ελλήνων
Εξόριστοι στα σπλάχνα της πόλης, περιφορά επιταφίου η μνήμη μας και λαμπάδες αρχαίας
φρυκτωρίας στους γύρω λόφους
Απομείναμε να μπορούμε μόνο εμείς --οι της φυλής της διωγμένης--να δούμε τις πυρκαϊές
των αρχαίων δαυλών
Ηταν ένα πλεονέκτημα .......
Σήμερα δεν αναψαν ουτε μια σπίθα
Βουβός αέρας στα πληγωμένα στενά μουρμούρης έβγαζε την γλώσσα του σε θεριά
που μόνο αυτός απαντούσε και κυνηγούσε....
Βράδυ και κλαίω απαρηγόρητα μέχρι να φέξει
Μετά θα φορέσω την χλαίνη του πατέρα μου
Σπονδή στην άγια ανυπότακτη ψυχή του
Θα υψώσω το σύμβολο και θα καλημερίσω το σύμπαν ψάλλοντας τον Σολωμό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου