Να φοράς την ερημιά σου
Να ντύνεσαι ελαφρά για να βολοδέρνει τ αγέρι μέσα σου
Να κρατάς τα ρουθούνια με φορά καταπάνω στη ροπή της βουνοκορφής
----κι ας περνάν αγκάθια στην ανάσα
Να φοράς σανδάλια και μ ένα παγούρι νερό να ξεπλένεις την φλόγα από τα πέλματα
Να ντύνεσαι ερημιά
Συγχωρώντας κι εσένα και όλους τους άλλους
Ασκητικά να μετράς τις μέρες και να τις ζεις σαν νεογέννητο
Μέρες λευκές και διάφανες
Τίποτε δεν έχει περισσότερη σημασία μετά
την μεγάλη καταιγίδα, απ ότι συμβαίνει
Αυτό που συμβαίνει είναι οτι κάποιοι --κι ας είναι οι λιγότεροι--- το ονειρεύτηκαν
κρατώντας τον ζυγό που κουβαλούσε μεγάλη αγάπη
Και χωρίς την αγάπη ζωή δεν είχαν
Και τρόπο άλλο δεν γνωρίζανε παρά αυτόν τον τρόπο που ταίριαζε με την αγάπη
που στα βάθη τους κουβαλούσαν
Ανθη από τα όνειρα φυτεύτηκαν στα ύψη
Ονειρα που έδωσαν το σχήμα στην ανθρώπινη αλήθεια
Να γίνεσαι ερημιά
Τα μάτια σου έρημοι λειμώνες
Να διψάς και να γίνεσαι στεγνή αδιαπέραστη καυτή έρημος
Απέραντη και ανεξιχνίαστη
Και οταν συναντάς την αγάπη να ανοίγεσαι εύφορη κοιλάδα ,εύφορη γη
------------------------------------------Μέρες ερημιάς όπου πρέπει να την ημερέψεις, να την
καλλιεργήσεις, να την σπείρεις, δεντρί το δέντρι, με νερό το σάλιο σου
με ήλιο την ψυχή σου και να μην μεταβληθείς και γίνεις ,αγρίμι
Να είσαι ένας 'ανθρωπος ολόκληρος επειδή λογαριάζεις την φύση σου και την φύση
Χρονολόγιο ανεπίδοτο, εκ των έσω προς τα έξω 23//06//2022
φωτό υπ εμού
πορεία στην κρήτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου