Ερημία, Ηρεμία σε κυματοειδές τεριρέμ
Σήμερα ο ουρανός κουβαλούσε, σταχτί σκοτίδι
Αν το γύριζε σε βροχή οι σταγόνες θα δημιουργούσαν στίγματα ανεξίτηλα
Η πόλη γεμάτη καρακάξες τελευταία μαζί με τους κλέφτες και τους ληστές
παραπέμπει σε έσχατες συνοριογραμμές όπου οι μισοί τραβούν τους άλλους μισούς
σε μια άγρια διανομή
Λίγα τα ανθρώπινα αλλά τα μόνα σκοινιά που σε δένουν με τον άνθρωπο και τον θεό
Στην έρημη πόλη ή γίνεσαι σκιά ή σε κυνηγούν να σε φυλακίσουν οι ίδιες οι σκιές
........................
Αδύνατον να ορίσω την ευτυχία
Μόνο την ηρεμία μπορώ να δω
Η πατρίδα στα χειρότερά της κι εμένα αυτό με σκοτώνει
Μεταφέρομαι σ έναν τόπο άλλον , όπου ο μοναχός ή ο ασκητής, περιμένει το χαλαζι
να σωπάσει και μετά να μιλήσει μ ένα γαλήνιο βλέμμα
Χωρίς λέξεις
Μια και μπορώ να αιστανθώ τι θα έλεγε αυτό που θα έλεγε τότε περιττεύει
Είμαι εξουθενωμένη
Παρακαλώ τον θεό την ερημιά μου να την κάνει λόγχη ακρίβείας
Αδύνατον να ησυχάσω αν δεν κτυπήσω κατάστηθα το άδικο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου