Η αγάπη του Χριστού
Πες μου Χριστέ μου εσύ που ανθίζεις με όλη σου την αγάπη στην φύση, που ραίνεις με ροδοπέταλα τα παιδικά κεφαλάκια, που ανατέλλεις στο χάσκον άμορφο χάος από τις πράξεις κακούργων της ωραίας ανθρωπότητας και σκορπίζονται έντρομοι όταν σε αντιληφθούν οι κλέφτες, σαν καλλικάντζαροι οι δήμιοι της ανθρώπινης αγάπης, πες μου λοιπόν τα μαρτύριά μας πότε τελειώνουν;;
Και τότε Αυτός ανασαίνει αύρα, σκορπά δρόσο, ραίνει με θάλπος, βυθίζει το ωραίο στην γαλήνη, ρόδα απλώνουν το λεπτό άρωμά τους και κοιτά με μάτια απέραντες λίμνες, με κόρες κοιλάδες οργωμένες από τον άγιο των ανθρώπων μόχθο,
και για άλλη μια φορά βρίσκομαι μπροστά στο θαύμα
Για να αγαπήσεις αληθινά γίνεσαι ο ίδιος αγάπη .....μεταβάλλεσαι ο ίδιος σε φως θαλερό
(αυτά περίπου 7 μέρες παρακαλούσα θερμά για να γειάνω
Δόξα σοι ....)
φωτό Erica Bach , Ιθάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου