THE END OF THE STORY
Μου πήρε μισό αιώνα να αντιληφθώ τι σημαίνει story ζωής
Κι όμως από τότε που είπα την πρώτη φράση το ένοιωθα οτι κάτι τρέχει κι από τότε που πήγα στα νήπια σα θεμα το κλεισα......Τόσο προβληματίστηκα Ουτε μια ώρα να χάσω από τα θαύματα δεν έδωσα!!!!
Ο καθένας μας είναι άλλος και κοινή χαρά είναι η περίσταση και αν θες να πεις την αλήθεια να ξέρεις οτι μένεις μόνος και έχεις εισέλθει σε περιοχή κινδύνου .... και τότε παραβιάζεις τις συμβάσεις που οι άνθρωποι με επιμέλεια συντηρούν χρόνους μύριους
Η ολική μου πρόσκρουση κάτι σαν τραύμα έξω από την λήθη, που είναι η αναπόφευκτη συντριβή σε οτι από μόνη μου έφτιαξα και έστησα και το ονόμασα και ελευθερία-------------την έβλεπα και την έκανα χαρακτήρα στο χαρτί
Αλλοτε ηρωικό χαρακτήρα, άλλοτε θλιμμένο , πολλές φορές θυμωμένο
Ολα ψέμματα ......Χάριζα παράταση στην κατάστηθη πληγή της ερώτησης
Είχα στημένη άμυνα με οχυρό κάτι σαν χαρτόκουτα
Απόφευγα με εντονη απάρνηση της μέχρι γύμνιας βουνών και θάλασσας το φως , απόφευγα την αλήθεια
Με τερτίπια και κόλπα κατώτερα από την σκέψη μου την ίδια , οπότε ολο αυτό δεν χωράει και δεν κουμπώνει Μένεις σαθρά μετεωρος Και ο μετέωρος αποφεύγει την αντιπαλότητα με τον ίδιο του τον εαυτό
-------------------------------
Σε μιά βάρκα , (στην φωτό) φοιτήτρια μα μια φίλη που έχουμε χαθεί --εδώ και χρόνια--που κάναμε τους ναυαγούς και φτιάχναμε κεφάλαια , το να εγώ , τ άλλο η φίλη και εκείνο που μού μεινε από την φιλία αυτή ήταν η βαθιά εμπιστοσύνη της μιάς στην άλλη Και η εμπιστοσύνη αυτή απλωνόταν στο σύμπαν
Γιατί να σε ρημάξει η θλίψη οταν η εμπιστοσύνη των ανθρώπων και των φυτών και των βουνών και της θάλασσας ήταν απλωμένη στον γαλαξία;;
Μετά η αγάπη στις σχέσεις μας , μεγάλη σαν ωκεανοί ηριδανοί και γαλάζιοι
Και μετά η συντριβή της αθωότητας
Προδοσία του ανθρώπου είναι αυτή η συντριβή
Κομβικό σημείο: Οποιος μέσα του δεν πλησιάζει την συντριβή του άλλου γιατί αν το κάνει θα χάσει τον εαυτό του , τότε δέχεται την συντριβή μέχρι το τελικό του στοιχείο και την εξορθολογίσει σαν πουλί μοναχικό σε κλαδί σαν στασίδι στα έαρα .........
------------------------------------
Το τέλος της πορείας είναι --με την συνείδηση ορθάνοιχτη --οτι, οτι κάνεις εσύ το κάνεις και οτι αγαπάς εσύ αγαπάς
και οτι όμορφο σκέπτεσαι εσύ το σκέπτεσαι αλλά και οτι άσχημο προβάλλεις εσύ είσαι αυτός που το κάνει Εσύ και στο κενό ένα πρόσωπο Τριαδικό. Εκεί επανορθώνεις οτι σε πληγώνει , εκεί και η τριβή σοφίας .Πέραν τούτου ουδέν Ο κάθε άλλος ακόμη και τα παιδιά μας , ακόμη και την έμπνευση που μπορείς να μεταδώσεις ίσως δεν την δεχτούν , ίσως δεν την αξιολογήσουν και τότε εσύ την δέχεσαι την δική τους στάση κι ας είναι άλλη από την δική σου ......
Αυτό το τέλος είναι η αρχή εν ουσία...
-------------------------------------
Κρατώ την νιότη και την χαρά του μπροστά με άλλη θέαση
Κρατώ και την πίκρα μέχρι φλέβα της αορτής αλλά κι αυτή με άλλη θέα
Τιποτε δεν είναι δικό μας εκτός από τα αισθήματά μας
Ολα τ άλλα τα έχουν δυνάμεις άλλες τρυπήσει
Ας τα χαλάσουν όλα
Κρταώ την βαθειά αγάπη σαν πουλί που φτερουγίζει στο στήθος μου
Επιστρέφω πάντα μα πάντα στην εμπιστοσύνη στην ξαφνική βροχή, στον κάματο με έξαψη, στην ερωτευμένη ματιά , στον έρωτα, στον ήλιο, στο ξαφνικό στασίδι στο χάος του θεού ανεμπόδιστα και άφοβα
Το τέλος είναι να επιμένεις κι ας μείνεις ένα τίποτα
Χρονολόγιο μια μαρτυρικης μέρας του Ιουλίου 2022
Γραμμένο με εξουθένωση από καταιγιστικά προβλήματα
Σαν τσιγαρόχαρτο καμμένη με κάφτρα η καρδιά και βάλσαμο η επίμονη στην ανθρωπιά στάση
<η ολική καταρρευση της αποφυγής οδηγεί σε νέες μορφές γραφής ....Ιδωμεν>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου