...........Άνευ...........
από 'Αννα Αναγνώστη Στάικου
Μετέωροι σαν χείλη σε γκρεμίδι
Στοχαστήκαμε ζωή ανθοφορούσα
ολόκληρη την πλάση
Το στέρνο αναλύθηκε σε ποταμούς πλημμύρα
βραχώδη όρη γδέρνουν τα μάτια
Πόσα λάθη και πόσα κρίματα
κρεμάστηκαν σε στέγαστρο σκληρού εγωϊσμού
Τίποτε δεν υπάρχει αν δεν σπάσουμε --εμείς οι ίδιοι---
της ψυχής μας τα σκληρά δεσμά που την αφυδατώνουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου