John Pilger
Σήμερα, έχουμε την μεγάλη ψευδαίσθηση ότι ζούμε στην εποχή της πληροφορίας όταν, στην πραγματικότητα, πρόκειται για την εποχή των μέσων ενημέρωσης μέσω των οποίων προωθείται αδιάκοπα η διαφήμιση των πολυεθνικών που είναι ύπουλη, μεταδοτική και νεοφιλελεύθερη.
-----------------------------
Ο πρόεδρος Μπιλ Κλίντον εισέβαλε τότε στην Αϊτή και βομβάρδιζε τα Βαλκάνια, την Αφρική και το Ιράκ. Κατέστρεφε, επίσης, τις ζωές των παιδιών του Ιράκ. Η Unicef ανέφερε ότι εξ αιτίας του εμπάργκο που επέβαλαν τότε ΗΠΑ και Βρετανία στο Ιράκ έχασαν την ζωή τους μισό εκατομμύριο βρέφη ηλικίας κάτω των πέντε ετών.
Τα παιδιά αυτά δεν θεωρήθηκαν άνθρωποι από τα μέσα ενημέρωσης, όπως και τα θύματα της Χίλαρι Κλίντον στις επιδρομές που υποστηρίζει και προπαγανδίζει –στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Υεμένη, την Σομαλία- δεν θεωρούνται άνθρωποι από τα μέσα ενημέρωσης.
------------------------
Η πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και επίδοξη πρόεδρος, Χίλαρι Κλίντον, παρουσιάστηκε πρόσφατα στην εκπομπή Women’s Hour του BBC και ήταν η ενσάρκωση της αξιοπρέπειας. Η δημοσιογράφος Jenni Murray παρουσίασε την Κλίντον ως φάρο των γυναικείων επιτευγμάτων. Δεν θύμισε όμως στους ακροατές της την δήλωση της Κλίντον, ότι η εισβολή στο Αφγανιστάν έγινε για να «απελευθερωθούν» γυναίκες όπως η Orifa. Δεν την ρώτησε τίποτα για τις αμερικανικές επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη που ευθύνονται για τους θανάτους γυναικών, ανδρών και παιδιών, τις οποίες είχε διατάξει η κυβέρνηση στην οποία η ίδια συμμετείχε. Δεν έγινε καμία αναφορά στην απειλή της Κλίντον, ότι θα είναι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των ΗΠΑ που «θα εξαλείψει» το Ιράν, και τίποτα για την υποστήριξή της στην παράνομη παρακολούθηση πολιτών.
__________________________________
ο Μπλερ και ο εκπρόσωπος και βασικός συνεργός του, Alastair Campbell, είχαν στην διάθεσή τους άφθονο χώρο στην Guardian για την αποκατάσταση της φήμης τους.
Ενώ το Ιράκ παραμένει διαμελισμένο ως συνέπεια της εισβολής Μπλερ/Μπους, ένας τίτλος της Guardian δήλωνε: «Η ανατροπή του Σαντάμ ήταν σωστή, αλλά αποχωρήσαμε πάρα πολύ γρήγορα». Ήταν ο τίτλος κεντρικού άρθρου, στις 13 Ιουνίου, ενός πρώην αξιωματούχου του Μπλερ, του Τζον ΜακΤέρναν, ο οποίος υπηρέτησε τον εγκαταστημένο από την CIA δικτάτορα Ιγιάντ Αλάουι στο Ιράκ. Ζητώντας την επανάληψη την εισβολή σε μια χώρα, στην καταστροφή της οποίας συνέβαλε το πρώην αφεντικό του, δεν έκανε καμμία αναφορά στους θανάτους τουλάχιστον 700.000 ανθρώπων, την φυγή τεσσάρων εκατομμυρίων προσφύγων και την θρησκευτική αναταραχή σε μια χώρα που κάποτε υπερηφανευόταν για την κοινωνική ανοχή της.
______________________________
Στις τέχνες, η εχθρότητα προς την πολιτική της αλήθειας είναι βασικό στοιχείο της πίστης των αστών. Η «Κόκκινη περίοδος του Πικάσο», είναι ο τίτλος ενός άρθρου του Guardian, «και γιατί η πολιτική δεν κάνει καλή τέχνη». Να σκεφθεί κανείς ότι η εφημερίδα αυτή θεώρησε το αιματοκύλισμα στο Ιράκ ως μια νεοφιλελεύθερη σταυροφορία. Η δια βίου αντίθεση του Πικάσο στο φασισμό είναι μια απλή υποσημείωση, όπως ακριβώς έχει ξεθωριάσει και ο ριζοσπαστισμός του Όργουελ από το βραβείο που δίνεται στο όνομά του
_________________________________
Η «Δημοκρατία» σήμερα είναι ρητορικό σχήμα. Η Ειρήνη είναι ο «διαρκής πόλεμος». Το «Παγκόσμιο» ταυτίζεται με το αυτοκρατορικό. Η κάποτε ελπιδοφόρα έννοια της «μεταρρύθμισης» σημαίνει τώρα παλινδρόμηση, ακόμη και καταστροφή. «Λιτότητα» είναι η επιβολή του ακραίου καπιταλισμού στους φτωχούς και το δώρο του σοσιαλισμού στους πλούσιους: ένα ευφυές σύστημα βάσει του οποίου η πλειοψηφία εξυπηρετεί τα χρέη των λίγων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου