Βροχή στον κόσμο
Κατακλυσμός
Οτι και να ειπωθεί αυτοαναφλέγεται
Σκόνη γεμάτη μπαρούτι
σαν γερακίσιος χαρτοκόπτης της αγωνίας
νύχτα, ξημέρωμα, μεσημέρι, σούρουπο
ποιός να θυμάται
Μπορεί να ήταν Άνοιξη
Αλλά και τέλος του Χειμώνα
Λαλούν τα πετούμενα και φέρνουν τις λύρες
και σαρωτής νεφέλωμα
εχτένισε της γης μας
τα λευκά στην κορυφή της κεφαλής,
λαμπρά μαλλιά, μετάξια
Τότενες που ξαναβρεθήκαμε
Νύχτα, απόγευμα , καταμεσήμερο
Κι έπλεξες γλυκό κάνιστρο τα δυό σου χέρια
Γλυκειά βροχή κι απαλή , αυτή που όλα τα γονιμοποιεί
Κι η Φύση αναστέναξε
Βούτηξα το πρόσωπο στα δυό σου χέρια και το νερό μέλι ζεστό
σκόρπισε την αντάρα και την πυκνή από την συμφορά, σκόνη βγαλμένη από μαύρο κατράμι.
--------------------------από άκλιτον ΑΣ
χρονολόγιο Νοέμβριος 2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου