Στο κοινό τραπέζι μας οι κλασσικοί νεύουν
Φούρμαξε τ αγεράκι
Τσαλαβουτούν, πολλοί, άτσαλα στα βαλμένα του ανθρώπου κατάστιχα
Τις λιαστές ντοματούλες στην ταράτσα σκέφτομαι
Αφημένες, μια -μία , ομορφοτοποθετημένες,
Ντομάτες σκιάχτρα βυρσοστεγνωμένες , στρατευμένες στην εμπροσθοφυλακή της άμυνας της λαϊκής
Το ζεστό κουφαράκι της, στριφογυρνά στην γλώσσα ,
μέλι στάζει
----------τις μέρες του χιονιά-------
άλλωστε όπου να ναι και εσύ θα φανείς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου