(.....η Πλατεία......) του Alberto Giacometti
Χαράζει μια νέα σχέση του ανθρώπου με τον κόσμο, μορφές αβαρείς, εύθραυστες και γεμάτες ένταση, φαίνονται να περιπλανώνται προς το πουθενά. Βαδίζουν σαν ιερογλυφικά, δίχως ποτέ να συναντιούνται, με χέρια τεντωμένα προς τα έξω, με μια καθετότητα που δηλώνει την αντίθεση στην οριζοντιοποίηση του θανάτου. Ολομόναχοι, σε μια άσκοπη πορεία, υπερβαίνουν το ορατό χωρίς να φέρνουν το αόρατο πιο κοντά. Σκληρά και κοφτερά τα περιγράμματα, αποτυπώνουν την ανήσυχη ατμόσφαιρα ενός μεταπολεμικού κόσμου. Οι δημιουργίες του Giacometti αποτελούν ένα οριακό σημείο της Ευρωπαϊκής Πλαστικής. Tα ισχνά μέλη αυτονομούνται, τα πρόσωπα γίνονται μάσκα, το βλέμα είναι απλανές. «Μου είναι αδύνατο να συλλάβω μια μορφή στο σύνολό της. Αν άρχιζα από μια λεπτομέρεια, τη φτέρνα ή τη μύτη, δεν είχα καμία ελπίδα να φτάσω κάποτε στο όλον … η απόσταση ανάμεσα στα δύο πτερύγια της μύτης είναι σαν τη Σαχάρα, πουθενά όρια, τίποτε σταθερό, όλα ξεφεύγουν»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου