АННА АХМАТОВА, ΑΝΝΑ ΑΧΜΑΤΟΒΑ

АННА АХМАТОВА

Тебе покорной? Ты сошел с ума!

Покорна я одной Господней воле.

Я не хочу ни трепета, ни боли,

Мне муж — палач, а дом его — тюрьма.

Но видишь ли! Ведь я пришла сама…

Декабрь рождался, ветры выли в поле,

И было так светло в твоей неволе,

А за окошком сторожила тьма.

Так птица о прозрачное стекло

Всем телом бьется в зимнее ненастье,

И кровь пятнает белое крыло.

Теперь во мне спокойствие и счастье.

Прощай, мой тихий, ты мне вечно мил

За то, что в дом свой странницу пустил.

Άννα Αχμάτοβα

Είσαι υποτακτική; Τρελάθηκες;

Υποτάσσομαι στο θέλημα του Θεού.

Δεν θέλω συγκίνηση, ούτε πόνο,

Ο σύζυγός μου είναι δήμιος, και το σπίτι του είναι φυλακή.

Αλλά βλέπεις; Τελικά ήρθα μόνος μου...

Γεννήθηκε ο Δεκέμβρης, ούρλιαξαν οι άνεμοι στο χωράφι

Και ήταν τόσο φωτεινά στην αιχμαλωσία σου,

Και υπήρχε σκοτάδι έξω από το παράθυρο.

Λοιπόν το πουλί για το διάφανο γυαλί

Χτυπάει όλο το σώμα στο κρύο του χειμώνα,

Και το αίμα λερώνει το λευκό φτερό.

Νιώθω γαλήνη και χαρούμενη τώρα.

Αντίο ήσυχη μου είσαι για πάντα αγαπητή μου

Που άφησες τον ξένο σου να μπει στο σπίτι.

Πηγή: ΑΣτάικου Ανάρτηση: ΑΣτάικου