στο αναμεταξύ της μέρας και της νύχτας
να γράφεις στα στερεώματα, ως διάττοντας ,δίχως πτώση !
να είσαι νερό να πλένεις τα μάτια μου
αδιάκοπα, όταν ο αστέρας στην άρκτο λάμπει
Συνοπτικά Την αγαπώ την μοναξιά σου όπως την θάλασσα ... .......... θολό τζαμιλίκι χαιρετάς ένα σε καταφυγή πετούμενο .......ώρες βραδινές, ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου