Είμαι ναύτης
Γεννήθηκα ναύτης
Η μάνα μου με βάπτισε 2 μερών στην θάλασσα
Ο πατέρας μου έκλαψε από χαρά με αλμυρά δάκρυα
Με πότισε η νόνα μου με αφρόνερο πριν μου δώσουν τ αφρόγαλο της μάνας μου
Ναι είμαι ναύτης
Η άγκυρα περαστική και περιστασιακή
Η γνώση πώς να μαϊνάρω τα πανιά και να κρατώ το δοιάκι
Και αποσκευές η ατελεύτητη μοναχική στα πέλαγα πορεία
Στα ίσαλα τα βάσανα, στην πλώρη συγχώρεση, ραντίζει ο γραίγος την ψυχή
Σήμερα μετά από πολλά χρόνια
βλέπω τους κρυφούς ύφαλους
μιλώ με τις ξέρες
αγναντεύω γλάρους και φτιάχνω στο νου μου όλα όσα καταυγάζουν στα βάθη μου
φως , θάλπος
με θέρμη κι οδηγός η άδολη αγάπη
Οι ναυαγοί, αυτό κάνουν
στο όριο Θεού κι ανθρώπου
αιωρούμενοι ως μετέωρα θραύσματα
πιό ανθρώπινα από τα ανθρώπινα
πιό λυπημένοι από την αιωνιότητα
και την διάρκεια του άκτιστου
Σκόνη , ένας κόκκος που κάθε τόσο κρατά τιμόνι και ναυαγεί από την αρχή και πάλι και αεί, κι αχανές των στερεωμάτων το άπειρο θαλασσί, που κανονίζει και κοσμεί το θείον
(το μακρύ και ζοφερό 1989 , ταξιδιωτικό)
......................
φωτό Ζουλιέτ Μπινός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου