" Να μου γράφεις, έστω και βαδίζοντας"
απόσπασμα από την αλληλογραφία του Δ. Παπαδίτσα προς τον Ε Γονατά, με κοινή αγωνία σε έδαφος-περιθώριο της ποίησης.
Δ Παπαδίτσας , Λέρος 12/11/1962
Αγαπητέ Νώντα, αν σε μένα συνέβη το πραγματικό γεγονός, το φυσικό ή όποιο άλλο φαινόμενο,στην ποίησή μου να τα χω υλικά εξαερώσει, σε σένα συμβαίνει το αντίθετο: με μιά καταβολική μαεστρία συμπυκνώνεις σε στέρεη ύλη και σε συγκεκριμένα πιστευτά γεγονότα το ονειρικά εξαερωμένο βίωμα του νου, με όλη την ψύχρα και παραφροσύνη του. Στους αντίθετους πόλους μας (στην αφετηρία σου, στο τέλος μου και αντιθέτως), σκέψου το αυτό, είμαστε ολόιδιοι.Να γιατί περισσότερο από κάθε άλλη φορά πίστεψα σ αυτό που κάνεις. Το "Χωριό" και τα "Μετάξια"κυρίως, με έχουν ακινητοποιήσει, και με έκαναν να δακρύσω.Είσαι 100% ποιητής και έχεις το χάρισμα της αφηγήσεως, όπως άλλος θα είχε το χάρισμα της απαγγελίας.
Μπράβο
"Να μου γράφεις, έστω και βαδίζοντας
φωτό Saul Leiter
Όλες οι αντιδράσ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου