Αρσένι Ταρκόφσκι
Ονειρευόμουν Ονειρευόμουν αυτό κι ονειρεύομαι αυτό, Και κάποτε ακόμα θα το ονειρευτώ, Θα ξαναγίνουν όλα, θα πραγματοποιηθούν, Και θα ονειρευτείτε όλα αυτά που είδα στον ύπνο μου εγώ. Εκεί, μακριά μας, μακριά απ' τον κόσμο, Ένα κύμα έρχεται πίσω απ' το άλλο για να χτυπήσει την ακτή, Και πάνω στο κύμα αυτό ένα αστέρι, ένας άνθρωπος, ένα πουλί, Και τα όνειρα κι ο χάρος τα κύματα ακολουθούν. Δεν θέλω αριθμούς: ήμουν, είμαι και θα είμαι Η ζωή, θαύμα των θαυμάτων, και μόνος μου, Σαν ορφανός, στην αγκαλιά του θαύματος αυτού βάζω τον εαυτό μου, Μόνος, τριγυρισμένος απ' τους καθρέφτες, στον φράκτη αντικατοπτρισμών Των θαλασσών και πόλεων, που ακτινοβολούν μες στον καπνό. Και μια μάνα δακρυσμένη παίρνει στην αγκαλιά της το μωρό.
------------------------------------------------
χρονολόγιο περσινό
Ανήκουμε στην Δύση και έκτοτε κρεμόμαστε στον δεξιό και αριστερό κοπτήρα του καρχαρία
Οταν βαλσαμωθεί ο καρχαρίας, θα γίνουμε η ανάλογη φορμόλη
Αν πάθει κόβιντ ο καρχαρίας, θα μας φτύσει απέναντι και θα γίνουμε φέτες ψητές στην ανατολή
Βαρέθηκα αυτή τη γη με ανθρώπους που πρέπει να κάνουν ψυχανάλυση για να ενδοσκοπηθούν αν είναι άνθρωποι
Και σύ πάντα να λείπεις
Χρονολόγιο 31 αυγούστου 2022
άκλιτον
φωτό Peter Lindberg
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου