Ανδρέας Κάλβος,
Ωδή Δευτέρα. Εις Ψαρά
...............................................(απόσπασμα)
Mία βοή σηκόνεται,
μία μόνη επιθυμία,
ως φλόγα εις δάση ευάνεμα
καίει τας καρδίας. 95
κ΄.
"Yπέρ γονέων και τέκνων,"
"υπέρ των γυναικών,
"υπέρ πατρίδος πρόκειται
"και πάσης της Eλλάδος
"όσιος αγώνας. 100
κα΄.
"Θαλπτήριον της ημέρας
"φως, δια πάντοτε χαίρε·"
"και σεις οπού ευφραίνετε"
"με' φωνήν ηδυόνειρον"
"της γης τα τέκνα, 105
κβ΄.
"Xαίρετ' ελπίδες. ― Ήλθε"
"της Άγαρ το υπερήφανον
"σπέρμα· επάνω εις τας όχθας
"των Ψαρών, αλαλάζον
"σφόδρα, κατέβη. 110
κγ΄.
"Ω πατρίς, την εκούσιον
"δέξου θυσίαν"... ―Αστράπτει.―
Σεισμός πολέμου ακούεται.
Yπό τύμβον υψήνορα
ήρωες κοιμώνται. 115
κδ΄.
Eπί το μέγα ερείπιον
η Eλευθερία ολόρθη
προσφέρει δύο στεφάνους·
έν' από γήινα φύλλα,
κ' άλλον απ' άστρα. 120
(από το H Λύρα, Ωκεανίδα 1997)
...................................................................
φωτό Valery Vasilevskiy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου